Strijden voor het monster: waar gaat dit in godsnaam ooit stoppen?
Na mijn eerste tweemeterplus meerval, en daarna meteen nóg één gaat de strijd weer verder! Op jacht naar een nóg groter monster! Lees snel verder!
Let op: de visserij in dit artikel is NIET geschikt voor onervaren vissers, en derhalve ook niet bedoeld als aanmoediging om dit zelf te proberen! De mannen in dit artikel zijn extreem ervaren meervalvissers met vele jaren ervaring hierin. Tevens is deze visserij op veel plaatsen wettelijk verboden! Viswereld aanvaardt geen enkele aansprakelijkheid voor letsel, dood of boetes naar aanleiding van dit artikel!
Terwijl Jan en ik over het parkeerterrein van de Brabanthallen in Den Bosch naar de ingang van de Carp Den Bosch-beurs lopen, piept mijn telefoon in mijn jaszak. Het is Strijder met een hoofdletter S en mede-Cat Fish Mattie Paul Breems, die net na ons is gearriveerd. Na binnenkomst wachten we hem bij de ingang even op, en ik bereid Jan al voor op een bijzondere kennismaking. Onze Paul is immers nogal uitgesproken, en daar heeft hij ook alle recht toe, want terwijl de meeste vissers op bed liggen vangt hij de meest bizarre bakken! Paul zit na een aantal visloze dagen alweer te stuiteren, en ik stel voor om een dag te prikken en mee te gaan. Het wordt de dinsdagnacht. Want dinsdag; dat is volgens Paul bakkendag! Ik blok de woensdag erop meteen in de agenda, en spreek af om om half acht die dinsdagavond bij Paul thuis te zijn. Zo gezegd zo gedaan, en terwijl ik die avond naar Nijmegen rij, voel ik de kriebels alweer opkomen. Want midden in de nacht vissen op monsters op de grote rivier is echt next level!
Tekst: Johan Struwe, foto’s Johan Struwe en Paul Breems.
De afgelopen week was het een beetje meh qua meervalvisserij. Ik ben er wel een paar dagen op uit geweest op een aantal rivierplassen, en dat leverde ook vangsten op, maar het waren geen monsters die de geschiedenisboeken in zullen gaan. De grootste vis was zo’n beetje 1.70 meter, en gezien de bakken die ik op de betreffende stek heb zien rondzwemmen valt dat een beetje tegen. Ik merk deze week ook dat de vis erg reageert op het ijskoude en mistige weer. Sowieso nooit geweldig voor de visserij, maar zeker de warmteminnende meerval schiet nu gelijk in de stress: ze zijn extreem schrikkerig en alert deze week. Helaas zullen Paul en ik ditzelfde weertype ook vannacht gaan meemaken.. Er wordt 1 à 2 graden vorst en dichte mist voorspeld, dus ik duik voorafgaand aan de visnacht de kledingkast in, en behang mezelf met de ultieme winter gear: allereerst maar liefst drie paar sokken. Dunne sokjes op de huid, daarover iets dikkere en daarover weer thermosokken. En daarover komen als ik straks mijn waadpak aantrek ook nog de handige neopreen oversokken. Vervolgens trek ik een dunne thermo-onderbroek aan, en daarover een dikke. Daarover weer een dikke joggingbroek, waarna we het bovenlijf gaan inpakken. Een thermoshirt met daarover vier (!) fleecejacks. Ik loop erbij als een Michelinmannetje, maar alles beter dan kou lijden. Want als je het in de nacht eenmaal koud hebt, krijg je jezelf ook niet meer warm. En dan ben je eigenlijk uitgevist..
WEER DE DONKERE NACHT IN!
Wanneer ik bij het huis van Paul arriveer is hij last-minute nog een nieuwe dreg op zijn shad aan het monteren. Het vorige model was immers wat uitgebogen tijdens de dril van zijn laatste dikke vis, dus hij neemt geen enkel risico. Verstandig. Want Paul is niet bepaald iemand die kleine visjes aanvist.. Wanneer dat klaar is sturen we onze busjes weer achter elkaar de pikdonkere polder in, en we zien letterlijk geen hand voor ogen door de dichte mist! De thermometer in de auto geeft een temperatuur van -1 graad aan, dus afzien wordt het sowieso! Wanneer we op de beoogde uitstapplek arriveren laden we Paul’s bellyboat en spullen over in mijn bus, en rijden we door naar de opstapplek een aantal kilometer verderop. Ik zou die bus echt niet meer willen missen! Alles past er moeiteloos in! Eenmaal aangekomen aan het water is het even slikken geblazen: De mist is alleen maar dikker geworden, dus het is echt een kwestie van ogen in het achterhoofd hebben deze nacht! Daarnaast hebben we ook net een forse hoogwaterpiek achter de rug, dus de rivier voert nog een dikke 2500 kuub af. Hierdoor loopt de stroomnaad net weer even anders dan de vorige keer dat ik hier was. Toen was de stroming een stuk rustiger, en was er door de volle maan en heldere hemel sprake van prima zicht wanneer je ogen eenmaal aan het donker gewend waren. Dat is deze nacht wel even anders!
OP DE TAST NAAR DE VIS
Wanneer we te water glijden blijf ik even bij Paul in de buurt. Hij kent dit stuk rivier immers als zijn broekzak, en voor mij is het pas de tweede keer dat ik hier ben. We komen wat kleinere meervallen tegen op één specifieke plek, maar die laten zich niet vangen. Het is het bekende beeld van afgelopen week: zodra de shad in de buurt komt schieten ze naar de bodem. Ik heb een hard hoofd in deze nacht, met de taaie visserij van eerder deze week in het achterhoofd. Gelukkig stopt de vrieskou en de mist voorlopig na vandaag, maar daar hebben we nu niet zoveel aan.. Terwijl we weer het volgende kribvak invaren ben ik alweer wat comfortabeler met de situatie, en neem ik wat afstand van Paul. Die is inmiddels al een paar keer zowat over me heen gevaren omdat hij ineens een vis zag, dus ik zoek mijn eigen gebied af. Ineens hoor ik een kreet en een hoop geplons, en wanneer ik mijn hoofdlamp aanzet zie ik Paul een leuke vis vangen. Het kan dus toch! Ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat met de iPhone zonder externe lamp een foto te maken, en dat is geen sinecure! Doordat het donker is gebruikt dat toestel een extra lange sluitertijd, dus je moet hem perfect stilhouden. Prettige wedstrijd in een bellyboat op een woest stromende rivier met allerlei golfslag van de beroepsvaart! Ik heb ondertussen ook wat mooie vissen gespot, dus nadat we de vis op de foto hebben gezet ga ik weer vol enthousiasme op jacht!
OOK IK RAAK VAN DE NUL AF
We zijn inmiddels al een poosje bezig, en elke vis die ik aanvis schiet als een raket naar de bodem. Best frustrerend! Ik kom op vier meter water een behoorlijke bak van een meerval tegen, die perfect met de kop omhoog ligt. Ik laat de shad zakken, waarbij de kop van de grote vis en de shad met elkaar versmelten op het scherm van de Livescope, maar ook deze vis maakt dat ie wegkomt. Dikke vissen liggen er genoeg overigens! We komen de ene tweemeterplus-bak na de andere tegen! Wat een monsters liggen er hier op de rivier, en dat hartje winter! Je zou eerder verwachten dat ze op de hier ruimschoots aanwezige grindgaten zouden liggen in deze koude periode, maar dat blijkt dus duidelijk niet het geval! Opeens komt op half water een vis in beeld. Ik vaar erheen, presenteer de shad volgens het boekje en krijg een heerlijke beuk op de hengel! Het is beslist geen monster, maar meervallen gevangen op dit uitdagende water tellen dubbel! Deze visserij is immers echt next level! Harde stroming, dichte mist en langsdenderende beroepsvaart maken de moeilijkheidsfactor van dit water wel even wat hoger dan het vissen op de plassen! Ik ga even op de foto met het visje, en zet deze dan weer snel terug. We zijn in elk geval beiden van de nul af, en dat is onder deze omstandigheden echt geen vanzelfsprekendheid!
BIZARRE BAKKEN!
Wanneer we net het kribvak uit willen varen op weg naar het volgende, lopen we ineens tegen een stuk of vier bizarre bakken van meervallen aan! Stuk voor stuk ruim over de twee meter, en allemaal liggen ze achter een verzonken boom op de bodem van het kribvak! Fanatiek vissen we ze aan, maar ze tuinen er niet in! Ik zie een grote vis acht meter voor me opduiken, en vlieg er meteen heen. Terwijl ook deze vis onverrichter zake naar de bodem duikt, merk ik dat ik niet meer tegen de harde stroming bij de kribkop in kom om terug te keren. Balen! Ik duik dus alvast het volgende kribvak in, en Paul probeert nog zonder succes één van die grote bakken te vangen. Het is echt een heel taaie visserij vandaag, maar ze zitten er wél. En dat is eigenlijk het belangrijkste. Ze gaan een keertje bijten! Ik kom een verzonken tak tegen in een slijtgat, en wanneer ik goed kijk zie ik er een immens grote meerval naast liggen! Dik tweeëneenhalf blokje op het scherm! Ik vis het monster weer perfect aan, maar ook nu is de reactie weer hetzelfde: de vis kiest het hazenpad.. Het frustreert me mateloos, maar ook dit is nu eenmaal meervalvissen. Ondertussen staat het ijs op onze bellyboten, zijn vingers en voeten totaal verkleumd en zien we af als beesten. Maar we wisten toen nog niet dat we daar heel ruim voor zouden worden beloond!
GEKTE WORDT BELOOND OP HET LAATSTE MOMENT!
We weten het zelf ook wel: we zijn een beetje gek. Welke idioot gaat er midden in de nacht op een bulkende rivier liggen met een temperatuur onder nul en dichte mist alleen maar om een vis te vangen? Nou ja, wij dus. We zijn strijders, en strijders worden beloond. Hetzij door succes, hetzij door toegang tot het Walhalla als het fout zou gaan. Ons CFM-clubje is compleet next level, en de vangsten van de mannen laten dat ook meer dan zien! Ondertussen komen we bijna aan het einde van onze drift. Nog één kribvak te gaan voor we bij de uitstapplek zijn. We komen om de hoek van de krib zetten, en gelijk zien we een hele kluwen dikke meervallen! Paul vist gelijk een vis aan die vlak onder zijn bellyboat zwemt, krijgt beet en slaat raak! Terwijl hij zit te knokken met de vis, vis ik tot tweemaal toe ook een vis uit de buitencategorie aan, want wat zou het gaaf zijn om gewoon twéé dikke bakken op het zeiltje te hebben! Dat zie je normaal alleen op plaatjes vanaf de Po of Ebro! Het is me helaas niet gegund: ook deze vissen weigeren aan te bijten. Ondertussen krijgt Paul zijn vis in het oppervlak, en wat komt me daar even een rug boven water! We hadden de vorige keer al een bizarre bak op dit stuk, toen Mo een dikke 230-er mocht vangen, en deze is minstens net zo groot! Maar de buit is nog niet binnen, want de vis blijft maar gaan!
WAAR GAAT DIT OOIT STOPPEN?
Paul drilt het monster genadeloos af, en uiteindelijk krijgt hij de vis in de ondiepe oeverzone van het kribvak. Ik schijn met mijn hoofdlamp op de plek waar hij het beste te water kan gaan, en uiteindelijk kan hij de vis landen! Snel spring ik ook mijn bellyboat uit, leg onze boten veilig vast en help Paul met het opmeten van het monster. We geloven onze ogen niet en meten de vis voor de zekerheid nóg drie keer na, maar het is een feit: twéé meter vijfendertig! Wat een absolute kolos van een vis!! En dat midden in de winter op Nederlands water! Het is gewoon elke sessie met de Cat Fish Matties raak! 220-ers en 230-ers! Waar gaat dit ooit stoppen? We hebben in de groep het doel om dit jaar de magische 2.5 metergrens te gaan verbreken in Nederland, en zoals het nu gaat weet ik zeker dat we dat ook gewoon gaan fiksen! De bakken blijven immers maar komen! Het maakt ons ook niet uit wie van ons hem gaat vangen, áls ie maar wordt gevangen! Maar nu eerst deze vis op de foto zetten. Met mijn totaal verkleumde handen schiet ik een enorme serie foto’s uit alle hoeken en standen, want dit vang je natuurlijk niet iedere dag! Daarna geven we de vis haar vrijheid weer terug. Majestueus zwemt ze kalm weer de diepte in. We zijn compleet euforisch, en gaan snel aan wal. Het is meer dan mooi geweest!
AFZIEN EN STRIJDEN WAAR ANDEREN STOPPEN
We halen snel onze bellyboten aan wal, slepen de zooi weer tegen de dijk op en laden alles in de bus van Paul die op het eindpunt van de drift stond. Na eerst de voorruit ijsvrij te hebben gemaakt knallen we door de zwarte nacht naar mijn bus aan het beginpunt van de drift toe, laden samen mijn bende over en nemen afscheid. We zijn compleet gesloopt. De kou is tot in onze botten doorgedrongen en we zijn compleet uitgeput doordat we zo moesten opletten in de dichte mist! Maar het was alle ontberingen waard, en ik kan niet wachten om met Paul en de andere CFM-strijders weer de nacht in te gaan, en weer fanatiek te jagen op de grootste vissen van Nederland! Het is zwaar, het is moeilijk en het is afzien. Maar daarom doet ook niet iedereen dit. Dit is vissen voor de elite. Voor de grootste strijders en doorzetters en de vissers die zich niet laten ontmoedigen door een beetje kou en pijn. Want pijn is tijdelijk, maar glorie voor eeuwig!
CFM🤍🖤
POWERED BY TOM-CAT.NL
OVER TOM-CAT.NL
Tom-Cat.nl is veruit de grootste specialist in het meervalvissen van Nederland en ver daar buiten. Al sinds 2016 biedt Tom-Cat.nl de meest verwende meervalvisser het meest uitgebreide assortiment van de allerbeste merken als Yuki, MadCat, Unicat, Black Cat en Zeck, voor elke soort meervalvisserij. Van hengels tot kunstaas, van bellyboten tot end tackle, van lijn tot dauwpieren: Tom-Cat.nl heeft alles op voorraad! Ook voor het beste advies ben je hier aan het juiste adres, want het hele team bestaat uit fanatieke meervalvissers! Voor Tom-Cat.nl telt immers alleen kwaliteit, service en goed advies, online of in de fysieke winkel in Dalfsen! Als expert in de Nederlandse en buitenlandse meervalvisserij is Tom-Cat.nl het epicentrum van kennis hierover, en deze wordt dan ook uitgebreid gedeeld via de Tips & Tricks op de website en video-tutorials op het YouTube-kanaal. Hier vind je alle informatie die je nodig hebt om succesvol op meerval te vissen! Je kleren onder het slijm, je klauwen aan gort en je armen verzuurd na een keiharde dril: het team van Tom-Cat.nl weet precies hoe het voelt! Met heel wat jaren praktijkervaring in deze bizarre visserij kun je bij Erwin, Richard en Thijn met al je vragen terecht! Online, telefonisch of fysiek in de winkel in Dalfsen: deze mannen geven je het beste advies, gebaseerd op jarenlange ervaring in de harde praktijk!
Kijk voor meer informatie snel op www.tom-cat.nl!
