Op naar de twee meter deel 5: deze vis vreet je ziel op..
De jacht op mijn eerste meerval boven de twee meter gaat ook deze week weer verder. Een reis vol verrassingen, leermoment en tegenslagen. Lees snel verder!
Mijn eerste stapjes als bellyboatvisser op meerval: In deze meerdelige kroniek doet Johan Struwe verslag van zijn zoektocht naar een twee meter plus meerval in zijn gloednieuwe bellyboat. In deze serie volgen we het proces van opbouw, de visserij zelf en de zoektocht naar die droomvis. Lees hier deel vier, deel drie, deel twee, en lees hier deel één.
DE EERSTE KEER ALLEEN HET DUISTER IN
Tot nu toe ben ik alle sessies op meerval vanuit de bellyboat in het donker met iemand samen op pad geweest. Niet alleen vanwege de gezelligheid, maar ook voor de veiligheid. Zowel met vismaten William als Paul ben ik inmiddels samen op pad geweest, en dat was maar goed ook! Want door de te lichte accu had ik in alle gevallen hulp nodig om weer veilig terug te komen. Inmiddels is dat euvel gelukkig verholpen, en beschik ik met de lichtere accu, die nu voor het Livescope systeem wordt gebruikt over een reservekrachtbron voor mocht ik de grote accu alsnog leegdraaien. Wel zo veilig! We vissen immers op hard stromend water, en dan wil je 100% op je materiaal kunnen vertrouwen. Na de boel weer op klein water door en door te hebben getest, was het tijd om voor het eerst alleen in het duister het water op te gaan. Niet altijd heeft een vismaat immers tijd om mee te gaan, en ik wil toch zoveel mogelijk vlieguren gaan maken om vertrouwen in materiaal en aanpak te kweken. Oefenen, oefenen en nog meer oefenen dus. Want de komende week heb ik wat minder gidsdagen staan dan de afgelopen tijd, dus gelegenheid om af en toe een ochtendje of avondje mee te pakken. De gekozen stek was weer dezelfde als waar ik afgelopen week samen met William de meervallen niet onder het ponton vandaan kon lokken, want immers bekend water. Ik vind het al al spannend genoeg om er voor het eerst alleen op te gaan in het donker, dus dan wil ik me niet het hoofd hoeven breken over de route en de mogelijkheid om op te stappen.
FRUSTREREND
In het pikdonker arriveer ik bij de opstapplek, en rustig plaats ik mijn hoofdlamp op mijn pet, haal de boel achteruit de auto en zet alles in elkaar. Even checken of alles werkt en of de flippers goed strak zitten en gaan, de donkere nacht in. Het reddingsvest dat ik aan heb stelt me een beetje gerust, maar toch vind ik het nog steeds spannend en vooral onwennig in het begin. Op mijn gidsboot voel ik me heer en meester over elke situatie, maar in de bellyboat helaas nog lang niet. Dat zal later vast nog wel komen ga ik vanuit. Maar net als alle eerdere keren verdwijnt het onzekere gevoel vrijwel meteen wanneer ik eenmaal naar de stek toe zoef op de elektromotor. Ik besluit meteen naar het ponton te varen om te kijken of er meervallen rondom het ponton zwemmen. Het is in tegenstelling tot vorige keer immers nog volledig donker, dus ik heb de hoop dat de vis nog steeds op het omliggende water op jacht zou zijn. Mijn ogen zijn inmiddels gewend aan het donker en aan het licht van het scherm, en ik kan al vaag de contouren van de omgeving waarnemen. Wat ik echter niet waarneem is vis op het scherm. Slechts een paar snoekbaarzen komen even bij shad kijken, maar de meervallen zijn in geen velden of wegen te bekennen.. Ik besluit eens een kijkje onder het ponton te nemen, en ja hoor: ze liggen er weer massaal onder! Godver.. Naast de shadhengel heb ik vandaag ook de pierenstok en het kwakhout meegenomen. Eens kijken of dat werkt. Wellicht trekt de geur van de pieren ze over de streep? Op het scherm zie ik het ene monster na het andere komen aanzwemmen, en een meter voor de rand van het ponton weer rechtsomkeert maken. Ook het geluid van het kwakhout overtuigt ze niet om hun schuilplaats te verlaten. Sterker nog, ik vermoed juist dat het ze alleen maar bevestigt in hun gevoel dat ze een doelwit zijn. Wat zijn het toch ook een slimme beesten! Ik besluit na een paar uur de moed op te geven, en pak de boel weer in. Ik heb thuis immers nog genoeg te doen.
GROF GESCHUT
Een paar dagen met harde wind gaan voorbij, dus de visdag met William, die op vrijdag gepland staat wordt verschoven naar zondag. Die dag wordt het immers rustig en zonnig weer. Het zal voorlopig ook de enige dag zijn, want de rest van de aankomende dagen is het weer wind wat de klok slaat. Deze dag zijn we niet alleen, want William heeft geregeld dat het Benelux-team van meervalmerk Big Cat Hunter ook aansluit: Thorsten, Eric en Frank zijn door de wol geverfde meervalvissers, dus die heb ik er graag bij! Altijd mooi om de kunst af te kunnen kijken van mannen die dit al een paar jaartjes langer doen dan ik. We spreken af om half zes in de ochtend aan een grote rivierplas in het zuiden van het land. Dit is een fenomenale winterstek voor meerval, en we zijn benieuwd of er zo vroeg in het seizoen al wat ligt. Inmiddels heb ik een mooie opstapplek gevonden aan de rivier, net aan de overkant van de ingang van de plas. De mannen van Big Cat Hunter besluiten hun opstaplocatie te wijzigen naar de plas zelf, vanwege de harde stroming die er nu op de rivier staat. Maar voor ons is dat geen optie: we zouden dan immers een pont moeten nemen, en die vaart niet op dit onchristelijke tijdstip. We besluiten dus het risico te nemen om de hard stromende rivier over te steken, en dat gaat eigenlijk prima. Eenmaal op de plas zien we in de verte al de hoofdlampen en toplichten van de rest, dus snel verzamelen we, en begroeten we elkaar. Tijd om te zoeken naar vis!
ZOEKEN MAAR
Met vijf volledig uitgeruste bellyboten met Livescope zoeven we elk over een deel van de plas om de vis te zoeken, maar de schermen blijven vooralsnog leeg. Zouden ze dan toch nog op de rivier zelf liggen met deze harde stroming? Ik besluit samen met William en Thorsten er eens een kijkje te gaan nemen, maar ook hier treffen we geen meerval aan. William geeft er qua meerval even de brui aan, en verlegt de focus voorlopig naar de snoekbaars. En met succes, want al snel heeft hij een zestal dikke snoekbaarzen mogen bijschrijven. Leuk, maar daar kwamen we niet voor. Ik heb mijn pelagic hengel daarom thuisgelaten. Net als de pierenstok overigens. Want de grootste vissen worden aan de shad gevangen, dus juist in die visserij moet ik meer vlieguren maken. Shad only voor mij dus vandaag. William heeft tijdens eerdere visdagen hier op snoekbaars opgemerkt dat er vaak zo rond half elf en een uur s’middags ineens meervallen oppoppen op het scherm, dus we gaan weer terug naar de plas om te kijken of dat vandaag ook het geval is. Geconcentreerd zoeken we de waterlaag weer af met zijn vijven, en aanvankelijk vinden we vrij weinig. Eric meldt een paar kleinere, solitaire vissen te hebben gevonden, dus dat geeft moed. En opeens loop ik er tegenaan: een hele kluwen meervallen op een hoop! Ik schat in dat ze qua formaat allemaal zo’n beetje tussen de 1.20 meter en de 1.60 meter in zitten, maar vandaag ben ik blij met alles! We zijn immers al urenlang vruchteloos aan het zoeken.
SCHRIKACHTIG
Snel sein ik de anderen in dat ik wat heb gevonden, en als wespen op de stroop komen alle andere bellyboten ook aangeraced. Zowel Paul tijdens een eerdere sessie als Eric hebben me inmiddels goed uitgelegd hoe je je shad moet presenteren: van achteren over de vis heen, en dan letterlijk tussen de snorharen van de vis laten zakken om een schrikreflex uit te lokken. Dat dat goed werkt heb ik met meerdere gevangen meervallen tijdens de gidsdagen gezien. Als ik die dan in de bek wilde pakken terwijl ze nog niet helemaal uitgedrild waren, beten ze me hard in mijn vingers! Eenzelfde reflex wil je dus ook met de shad uitlokken, en dat is makkelijker gezegd dan gedaan! De ene vis na de ander duikt als een speer naar de bodem wanneer ik de shad presenteer, en niet alleen bij mezelf, maar ook bij alle andere vissers gebeurt dit. Dat dat bij mij als relatief onervaren beoefenaar van dit spelletje gebeurt begrijp ik nog, maar deze mannen doen dit al jaren. Het is echt enorm frustrerend! Terwijl ik een kleinere meerval probeer aan te vissen zie ik ineens een enorm signaal in mijn scherm verschijnen! Een enorme duikboot, die de twee blokjes op het Livescope-scherm met gemak ruim vult zwemt op nog geen vijf meter onder mijn bellyboat tergend langzaam het scherm in. Ik weet de vis niet helemaal perfect aan te vissen, maar ineens draait deze toch om naar mijn kunstaas! Met het hart in de keel wacht ik op die verwoestende dreun, maar die komt niet.. Na een seconde bij mijn aas schiet deze ineens weer als een raket naar de bodem, mij verbijsterd achterlatend. Ook een tweede vis van tegen de twee meter lengte hangt secondenlang met de neus tegen de shad zonder aan te bijten, waarna deze tergend langzaam weer afzakt. Je zou er zo langzamerhand achteraan willen duiken!
NIET ONZE DAG QUA VANGSTEN, WEL GEZELLIG!
Letterlijk elke door ons aangeviste meerval reageerde vandaag als door een wesp gestoken op onze shads, en ook de aasvis van Frank werd niet aangeraakt. Natuurlijk enorm frustrerend, maar we blijven doorzetten. En dat zonder terug te grijpen naar de pieren, want het moet toch eindelijk eens een keertje een grote meerval aan de shad te vangen? Bij kleintjes is dat me al vaak zat gelukt, dus het is gewoon een kwestie van vlieguren maken en oefenen. Gelukkig kreeg ik in de avond nog een belletje van Paul Breems met nog wat tips en een behoorlijke motivational speech, met de oh zo ware uitspraak: ‘deze vis vreet je ziel op’. Ik had het niet beter kunnen verwoorden. Want ik begin die blanks nou wel een keertje zat te raken als ik eerlijk ben.. Desondanks was het vandaag een gezellige boel met het Big Cat Hunter team, en we hebben weer wat opgestoken! Dank dat jullie erbij waren mannen!
Morgen wordt ook weer een bijzondere dag waar ik enorm naar uitkijk! Weer enorm vroeg uit bed en in het holst van de nacht met de auto in zuidelijke richting. Want dan mag ik voor dit platform weer op reportage. En niet met zomaar iemand: ik ga op pad met de enige echte Pilkerking Freek Janssen! Want zijn vistechniek is echt next level, en ik wil daar natuurlijk alles van weten! Hou Viswereld dus in de gaten de komende tijd, want er komt weer een super leerzaam artikel aan!
