Een roofviswedstrijd vissen deel 2: De wedstrijd.

SHOWTIME!

In deel 1 van deze reportage gingen we uitgebreid in op de voorbereiding op de NK Snoekbaarsvissen wedstrijd op de Nieuwe Merwede, en vandaag is het dan eindelijk zover: we gaan de strijd aan met de overige teams tijdens de daadwerkelijke wedstrijd. Kunnen William en ik ons als NKS-nieuwelingen staande houden in dit extreem ervaren deelnemersveld? Lees snel verder!

Gezonde spanning en mooie vangsten!

ALLES VERANDERT

Het is de dag van de wedstrijd, en vol gezonde spanning zit ik om half vijf in de ochtend al aan de koffie. Ik heb immers al om kwart voor zeven afgesproken met William in de jachthaven. Ook het tweede team van Hengelsport Zaltbommel, Gerrit en Jan vervoegen zich bij ons op dat onchristelijke tijdstip voor een zondagochtend, en eenmaal aangekomen bespreken we de tactiek voor de dag. En dat is nodig, want sinds onze voorvissessie van de week ervoor is letterlijk alles veranderd aan het strijdtoneel. De regen, wind en bewolking hebben (gelukkig!) plaatsgemaakt voor een strakblauwe hemel en een heerlijk warm zonnetje, de waterstand is weer teruggezakt naar normaal zomerpeil na weken van hoogwater en de gierende stroming van vorige week is ook alweer flink getemperd. Allemaal goed nieuws, maar dat betekent wel dat de informatie die we uit het voorvissen hebben gehaald inmiddels weinig waarde meer heeft. Gelukkig zijn we alle vier zeer ervaren op dit water, dus naast een Plan A hebben we ook een Plan B gemaakt, met deze normalisering van omstandigheden voor het seizoen in het achterhoofd. Het is een half uurtje varen naar de verzamelplek voor de wedstrijd in Lage Zwaluwe, dus met een rustig gangetje koersen we met twee boten daarheen. Ondertussen maken we de hengels en de sonarapparatuur klaar. William heeft zijn eigen Livescope-systeem van zijn bellyboat meegenomen, dus die wordt aan zijn kant van de boot gemonteerd. Zo hebben we beiden onze eigen Livescope. Eenmaal bij de startlocatie aangekomen verloopt de inschrijving snel, en wachten we met het hele deelnemersveld op het startsein.

Klaar voor de start!

PLANKGAS OP WEG NAAR DE BESTE STEKKEN!

Nadat iedereen is ingeschreven varen we met alle deelnemende boten naar de startlijn, en varen we met de hand op de gashendel achter de controleboot aan die ons zal gaan starten. Midden in dat proces nadert van zowel voor als achter echter een groot vrachtschip, wat de situatie nogal hectisch maakt. We moeten snel aan de kant, en het water verandert in een enorme klotsbak met hoge golven. Toch worden we op dat moment afgevlagd, en volgas zetten tientallen boten zich in beweging. Zelf zijn we met 100 PK riant voorzien van motorvermogen, dus we laten het grootste deel van het deelnemersveld snel achter ons, en met een ‘kopgroep’ van vier vrijwel even snelle boten denderen we met een noodgang over de rivier, op weg naar de eerste stek die we in gedachten hebben. Om zoveel mogelijk topsnelheid te behalen heb ik de buitenboordmotor maximaal opgetrimd, maar wanneer er een behoorlijk hoge boeggolf van een vrachtschip aankomt moet ik toch even iets van het gas af om alles veilig te houden. Wanneer ik de motor echter neer wil trimmen, weigert het mechanisme dienst. Hierdoor moet ik in de hoogste trim weer accelereren, wat enorm veel cavitatie veroorzaakt (luchthappen van de propeller). Hierdoor krijg ik de boot niet meer boven de 48 kilometer per uur, met nog een dikke kilometer te gaan naar de stek naar keuze. Gelukkig was onze voorsprong al dermate groot dat we er alsnog als eerste arriveren, en ook het probleem met het trimmechanisme is snel verholpen. Vissen maar!

SNEL NAAR PLAN B!

Op de stek waar we tijdens het voorvissen flink wat aanbeten konden genereren was het nu redelijk uitgestorven. De schermen van de twee Livescopes bleven leeg, op een paar diepliggende grote meervallen na. Normaal zouden we alles op alles zetten om die krachtpatsers te vangen, maar vandaag laten we ze met rust. We hebben er in de wedstrijd immers niets aan, en zo’n lange dril kost alleen maar kostbare vistijd. Plots zit William met een kromme hengel in handen! Het is echter een ondermaats snoekbaarsje dat bovenkomt, maar we zijn wél meteen scherp! Helaas lijkt het op onze voorkeursstekken van Plan A (diep en uit de stroming) compleet uitgestorven zijn, dus snel schakelen we over naar Plan B. Waar Plan A juist bestond uit het vermijden van de stroming, bestaat Plan B juist uit het opzoeken daarvan: lange, snelle driften op de stroming, met het kunstaas in beeld van de Livescope een half metertje boven de bodem zwevend. Het is in eerdere zomers altijd extreem effectief geweest, maar dit seizoen was de stroming tot vandaag gewoon te sterk daarvoor. Deze is in de tussenliggende tijd echter zo sterk afgenomen, dat dit weer een optie wordt om te proberen. Met een gangetje van zo’n 2,5 kilometer per uur dobberen we over de rivier, en wanneer de eerste vis zich meldt hebben we de goede diepte te pakken. William vangt de eerste maatse snoekbaars, en wat een opluchting is dat! We zien namelijk nergens nog andere boten vis vangen. Ook ikzelf vang de eerste vissen, en de teller loopt snel op. We hebben immers zeven maatse snoekbaarzen nodig om mee te doen in het klassement!

DIKKE UNIT!

het is een uur of half elf in de ochtend, en inmiddels zitten we op vijf maatse vissen. Het zijn echter allemaal hoge veertigers, dus niet bepaald de formaten om mee te strijden voor de winst. Maar goed; voor de grotere vissen hebben we een andere aanpak in gedachten, dus eerst maar zorgen voor de benodigde zeven maatse visjes. Opeens slaat William zijn hengel hoepelkrom op een flink gewicht! De vis is niet van de bodem af te krijgen, en neemt zelfs lijn van de keihard afgestelde slip! Deze móet aan boord komen! En na een paar minuten touwtrekken breekt een extreem massieve snoekbaars door het oppervlak. Dat moet een 80+ vis zijn! Snel schuif ik het net onder de vis, en til ik haar aan boord. Totale euforie, die echter weer enigszins wordt getemperd doordat het meetlint ‘slechts’ 75 centimeter aangeeft.. De vis is echter zo extreem zwaar gebouwd dat deze op het eerste gezicht veel groter leek. Desalniettemin toch dikke punten, en een enorme boost voor het vertrouwen in onze aanpak! Snel vissen we weer verder, en vangen ook weer vis, maar dit formaat weten we tijdens onze lange driften niet meer te evenaren. We zullen de aanpak moeten veranderen om nog meer grote vis te vangen. Belangrijkste is echter dat we inmiddels aan de zeven maatse vissen zitten. Volle kaart! Nu op zoek naar de bakken!

Prachtige bak voor William!

TONNENBONKEN

De Nieuwe Merwede is een gegraven rivier, en bevat in de vaarweg dus relatief weinig structuur. Een uitzondering daarop zijn de grote tonnen die de vaarweg markeren: achter de betonblokken die deze boeien op hun plek houden, en de kettingen naar de ton toe kunnen grote vissen precies uit de stroming liggen, en jagen op alles wat in vliegende vaart langskomt. Het bevissen van deze stekken tijdens mijn gidsdagen heeft vorige zomer twee snoekbaarzen boven de meter opgeleverd, en dat zijn natuurlijk onvergetelijke vangsten voor de gasten, maar zo’n vis zou ons nu beslist de zege opleveren! Volgas naar de eerste ton dus, en minutieus scannend met met onze Livescopes het blok en de ketting af, op zoek naar de vis die alles op zijn kop zal zetten. We weten ze echter niet te vinden. Ton na ton zoeken we af, maar helaas zonder succes. We gaan weer terug naar onze succesvolle tactiek van driften op de stroming, in de hoop daar dan maar die dikke unit tegen te komen. Eenmaal bezig weten we nog vier vissen te upgraden. Maar ze zijn niet echt heel veel groter dan de vissen die zij op de lijst vervangen. Ineens klinkt er een aanzwellend motorgeronk aan de horizon, en we weten niet wat we zien! Letterlijk enkele honderden waterscooters komen met een noodgang op ons afgeraasd, en vliegen ons met hoge snelheid op slechts een paar meter voorbij! Midden in dit bizarre geweld van herrie en opvliegend water slaat William weer zijn hengel flink krom op een vis, en terwijl de waterscooters ons om de oren vliegen schep ik wederom een flinke snoekbaars uit het water. Met precies zestig centimeter is dit een prachtige upgrade, en we beginnen ons inmiddels af te vragen of we de wedstrijd zomaar zouden kunnen gaan winnen. We zien immers maar weinig andere boten vis vangen, waarschijnlijk omdat deze teams het nog steeds op de stromingsluwe stekjes zoeken.

GEMISTE KANS

Terwijl wij weer met een mooi gangetje over de rivier dobberen verschijnt er ineens een flink signaal achter mijn kunstaas op het scherm. Tergend langzaam komt de vis steeds dichterbij, en blijft er secondenlang met de neus tegenaan hangen. En dan ineens voel ik een flauwe tik, waarop ik de hengel zo krom als een hoepel sla! Een lomp gewicht blijft kopschuddend bij de bodem, en dan ineens valt de spanning van de lijn. De vis is losgeschoten, en laat mij diep bedroefd achter.. Dit had zomaar de grootste van de wedstrijd kunnen zijn! Normaal baal ik al als een stekker wanneer ik zo’n enorme bak verspeel, maar tijdens een wedstrijd waarin elke millimeter telt is dit een nog veel grotere domper! Ondertussen is onze afwijkende maar succesvolle aanpak ook bij veel andere teams opgevallen, en meer en meer boten melden zich nu ook midden op de rivier. De beet is er met nog anderhalf uur vissen op de klok echter een beetje uit gegaan, dus we hopen dat we een voorsprong op de rest hebben. Uiteindelijk vangen we nog vier visjes, die echter geen van allen meer een upgrade zijn. Bij het eindigen van de wedstrijd hebben William en ik zo’n twintig maatse snoekbaarzen gevangen, en daar zijn we dik tevreden mee. We kijken dan ook reikhalzend uit naar de prijsuitreiking in de winkel, waar eigenaresse Cindy ons verwent met een drankje, een heerlijk tomatensoepje en een bittergarnituur. Prima geregeld! Maar zouden we als winnaars uit de strijd gaan komen? De spanning is letterlijk om te snijden!

TOCH NOG AFGETROEFD..

Inmiddels komen ook meerdere andere teams binnen druppelen, en uiteraard informeren we bij elkaar over de geboekte vangsten. Alle aanwezige teams blijken de kaart vol te hebben gevist, en ook een paar mooie formaten te hebben gevangen. De gebroeders Gouka hebben zelfs meerdere 60+ snoekbaarzen kunnen vangen. Ai! Tevens vingen zij een snoek van 1.03 meter, wat ze sowieso de prijs voor de grootste snoek oplevert. Tijdens de prijsuitreiking wordt bij nummer zes gestart; de laagste positie die nog een beker oplevert. Hier klinken niet onze namen. Ook de daaropvolgende nummers zijn andere teams, dus de spanning stijgt. Helaas voor ons maar gelukkig voor hen winnen de gebroeders Gouka ook deze wedstrijd, en blijken William en ik net buiten de top-6 te zijn gevallen. Toch een kleine domper op een verder prachtige en succesvolle dag.. We hadden echt verwacht hoger te zijn geëindigd, maar het was ons vandaag gewoon niet gegund. Jammer.. Als kleine troost mochten we wel de prijs voor de op drie na grootste snoekbaars van de wedstrijd in ontvangst nemen, en het verschil met de winnende vis was slechts twee centimeter. Daar zaten we dus dichtbij, en als mijn grote vis had blijven plakken hadden we deze waarschijnlijk wel gewonnen. Want die was echt wel een stukje groter dan 77 centimeter! Maar helaas, we moeten het ermee doen. We hebben ons als nieuwelingen kranig geweerd tegen een uitstekend deelnemersveld, en kijken dan toch met enige trots terug op ons NKS-debuut.

Grote dank aan Cindy van Hengelsport Zaltbommel én Peter Seinen en Björn Neve van het NK Snoekbaarsvissen voor organisatie en ontvangst! Het was prima geregeld! Tot de volgende!

Home