De bellyboat-jeugddagen in Waalre van Sportvisserij Zuidwest Nederland: je

Een mooi avontuur voor de jeugd!

Na eerdere succesvolle edities van de jeugd-bellyboatdagen aan de Kurenpolder in de Biesbosch werd deze keer voor twee dagen van locatie veranderd, om zo ook de jeugdleden van andere verenigingen in het gebied van Sportvisserij Zuidwest Nederland de kans te geven om kennis te maken met het roofvissen vanuit de bellyboat. Het strijdtoneel was ditmaal het Gat van Waalre, een verenigingswater van onze gastheer vandaag HSV De Meeris te Waalre, en op het eerste gezicht leek dit een veelbelovende stek: een diepe afgraving met ondiepe oeverzones, die al sinds de aanleg van de A2 (waarvoor het zand is gebruikt) aanwezig is aan de rand van Waalre. We gingen dan ook vol goede moed met de jeugd op pad op 14 en 16 oktober!

Tekst en foto’s: jeugdcommissie SVZWN

Wanneer we bij het krieken van de dag als vrijwilligers verzamelen bij het afgesproken punt lijken de visgoden ons gunstig gezind: beide dagen is er sprake van prachtig visweer, met niet al teveel wind. Beslist een cadeautje in oktober! Met onze groep vrijwilligers bestaande uit William, Stein, Kevin, Vedran, Thijs, Tom, Cindy, Frank en Eric (die overigens niet allemaal beschikbaar waren dit keer) splitsen we ons op over de twee dagen, en staan we klaar om de kinderen een mooie dag te bezorgen! Waar ik overigens ‘kinderen’ zeg, bedoel ik vooral ‘jongens’. Hoe jammer het ook is: de meiden laten het eigenlijk al sinds de start van dit leuke project afweten, en dat vinden we als organisatie oprecht jammer! Zelf ben ik de tweede dag aanwezig om te helpen, en al snel heb ik mijn bellyboat en hengels klaargemaakt om te starten. Ik heb de avond van tevoren wat research gedaan over deze plek, en het blijkt vooral een karperwater te zijn. Maar ook zijn er meldingen gedaan van meervallen, waaronder één albino-exemplaar. Ook de Zeck V-Stick gaat dus mee aan boord!

Het Gat van Waalre: een water dat voor mij een geheim is nog..

EERST LEREN KNOPEN!

Aangezien we als begeleiders niet weten wat het niveau van onze deelnemers is, starten we met een korte introductie met video’s. Daarna krijgen de jongens een lesje in het leggen van de halve bloedknoop; toch één van de makkelijkste en meest betrouwbare knopen die er is. Daarna krijgen ze ook nog een prachtige onthaaktang, aangeboden door Predatorgear! Het lesje knopen blijkt niet echt nodig: deze jongens kennen dit soort knopen al lang, en ook het werpen en binnenvissen kent eigenlijk geen geheimen voor ze. We besluiten het programma dan ook ter plekke aan te passen aan de in de groep aanwezige kennis: we skippen het ‘kantprogramma’ met uitleg, en gaan meteen met de jongens in de bellyboten het water op om te vissen. Zo halen we het maximale uit de visdag! Snel gaan we te water, en slepen we de jongens naar de verschillende visstekken.

Zorgvuldig worden de knopen gelegd..

En worden de kunstaasjes gemonteerd.

OOG IN OOG MET EEN MEERVAL!

Met de eerder opgedane kennis over aanwezige meerval in het achterhoofd zet ik meteen mijn Livescope aan, terwijl ik vier jongens in hun bellyboten op sleeptouw neem naar de verre hoek van de put. Je weet immers maar nooit wat je onderweg tegenkomt. Maar net als eerder op de Po in Italië kijk ik vooral naar een azuurblauw, leeg scherm.. Er is werkelijk geen vis te bekennen. Niet op half water en niet bij de bodem. Ik kom slechts een klein schooltje van een stuk of zes grote brasems tegen boven het diepe water, maar meer ook niet. Wanneer ik de jongens op hun plek leg, en instrueer om de kantjes uit te gooien met shads, zie ik ineens een groot signaal op mijn scherm! Meerval! Overduidelijk! Ik schat de vis zo’n 130 centimeter, en ga meteen in de achtervolging. Maar de vis schiet er als een haas vandoor en laat zich ook niet meer terugvinden.. Geen wonder ook: dit water is zó extreem helder dat ik de felgele loodkop van mijn shad op drie meter diepte nog met het blote oog kan zien vanuit mijn bellyboat. Het is gewoon kraanwater! Ondertussen werpen de jongens de kantjes uit voor wat ze waard zijn, maar aanbeten blijven vooralsnog uit.

Vol concentratie vissen de jongens de kantjes uit

En dat levert héél af en toe een visje op

VERKEERD BEHEER ZORGT VOOR DOOD WATER

Hoe we verder ook zoeken: we komen echt amper vis tegen. William en ik scannen de hele put af op leven, maar de biomassa in dit extreem heldere water is gewoon minimaal. Het is een dood water. En dat is ook meteen het pijnpunt aan het beheer van wateren door hengelsportverenigingen: er is -met alle respect voor de vrijwilligers van zo’n vereniging!- vaak veel te weinig kennis in de vereniging aanwezig over hoe een gebalanceerd visbestand op een water te creëren en vooral te onderhouden. Alles draait om balans: prooivis en roofvis, bodemwoelers en zichtjagers zorgen samen voor een florerend visbestand, dat zichzelf met de jaren versterkt. En zeker op dit soort afgesloten putjes zonder externe aanvoer van nieuwe vis is die kennis zó belangrijk! In vroeger tijden hadden we de OVB, een visserijorganisatie die hier echt enorm veel kennis over had. Wellicht kan onder de nieuwe Sportvisunie een soortgelijk initiatief worden opgezet om verenigingen te ondersteunen hierin?

Er kwam nog een verdwaalde snoek boven water

En ook nog een best aardige baars. Daar moesten we het vandaag mee doen..

MAAR DE KINDEREN HEBBEN GENOTEN!

Ondanks de extreem karige vangsten over de twee dagen zagen we na afloop toch vooral veel blije gezichten. De kinderen vonden het varen met de bellyboat super spannend, en wat hadden ze het snel onder de knie! Ze hebben weer een ervaring opgedaan die ze van hun leven niet zullen vergeten, en wat ben ik trots dat ik hier als vrijwilliger aan mag bijdragen! Eenmaal aan wal ruimen we met zijn allen snel alles op, eten nog een hapje samen en nemen dan afscheid van elkaar. Ik weet zeker dat de mannen goed zullen slapen vannacht! En dat geldt ook voor mezelf! Na afloop van deze leuke dag moest ik nog een interview en fotosessie doen voor een klant, dus nadat ik deze reportage heb gepost heb ik zelf het end ook wel een beetje in de bek. Morgen weer twee dagen gidsen. Maar ik had het toch niet willen missen!