Vissen met Livescope te makkelijk? Was het maar zo’n feest!

Drie dikke bakken op het scherm, maar aanbijten ho maar!

In een reactie op het Viswereld-Facebookbericht over het uiterst lezenswaardige artikel van Devin Kant over het ‘Livescopeloos’ werpend vissen op meerval werd er maar weer eens geroepen dat Livescope verboden zou moeten worden, en dezelfde reacties zie je inmiddels al lang rond allerlei (roofvis-)wedstrijden en recordvangsten. Het zou te makkelijk zijn, je hoeft er niks voor te kunnen en het is eigenlijk gewoon niet eerlijk dat het allemaal maar mag. Niet geheel ontoevallig meestal door collega-vissers die zelf niet met dit soort systemen vissen. Maar klopt die stellingname wel? En hoe is het vissen met Livescope en soortgelijke systemen geëvolueerd in de afgelopen jaren? Ik neem jullie mee in mijn ervaringen met dit systeem, als één van de bezitters van het eerste uur.

Tekst: Johan Struwe, foto’s: de Cat Fish Matties.

Inmiddels vaar ik alweer heel wat jaartjes met in mijn geval het Garmin Livescope-systeem rond, en waar ik het in dit artikel over ‘Livescope’ heb, bedoel ik uiteraard ook de concurrerende systemen van Humminbird en Lowrance die momenteel op de markt zijn. Toen ik dit systeem op mijn toenmalige Lund Fury installeerde en er voor het eerst mee op pad ging, wist ik niet wat ik meemaakte! Voor het eerst zag ik letterlijk mijn targetvissen gewoon liggen (ik viste toen eigenlijk alleen maar op snoekbaars)! En nog mooier: het was een kwestie van er met een aardig gangetje heen varen, er boven gaan liggen, je shad droppen en harken maar! Vrijwel alles wat je aanviste hing ook, en de tachtigers en negentigers kwamen aan boord alsof het niets was. Voor het Youtubekanaal van Amateurvisser.nl stapte Tom Vogten aan boord om dit eens te filmen, en ook hij wist niet wat hij meemaakte die snikhete middag! In slechts een paar minuten tijd toverde ik twee dikke snoekbaarzen aan boord, en dat bij een temperatuur boven de dertig graden, midden op de dag! Die video zie je hieronder.

ZE ZIJN HELAAS NIET ACHTERLIJK

Hoe mooi die eerste beginperiode ook was, en hoeveel bizarre vangsten dit nieuwe systeem ook opleverde: het hield helaas niet lang stand. Al vrij snel begon ik te merken dat snoekbaarzen reageerden op de buitenboordmotor, zeker wanneer ik achteruit schakelde om goed boven de vis van keuze te komen. Bij de ‘bonk’ van het schakelen maakten ze zich als een haas uit de voeten, dus ik besloot voortaan op de elektromotor te gaan vissen om zo een meer ‘stealth’ aanpak te gebruiken. Helaas was ook dat succes maar van korte duur, want na niet eens zo’n lange tijd leerden de snoekbaarzen ook dit gevaar te herkennen. Langzaam begon ik te beseffen dat die snoekbaarzen de pings van de Livescope zélf met gevaar zijn gaan associëren.. En dat besef groeide in de jaren die volgden alleen maar. Natuurlijk vingen en vangen we tijdens de gidsdagen nog steeds prachtige vissen op deze manier, maar de extreme vangsten door het gebruik van Livescope liggen inmiddels wel achter ons..

Natuurlijk komen er nog steeds prachtige vangsten aan boord, maar zoals vroeger: nee..

MEERVAL: SNUGGER IN HET KWADRAAT!

Toen ik in mijn eigen visserij volledig overstapte naar het vissen op meerval werd dit effect nog tig maal versterkt! Inmiddels had ik de overstap gemaakt naar het vissen uit de bellyboat, en ik ben nog steeds van mening dat er geen manier is om een vis beter aan te vissen dan vanuit een goed uitgeruste bellyboat. Door de elektromotor in combinatie met de Livescope kun je de shad, of wat je ook als aas gebruikt letterlijk ín de bek van de vis parkeren, dus preciezer kun je gewoon niet vissen! Daarnaast heb ik de grote eer om onderdeel van een groep van Nederland’s meest fanatieke en kundige meervalvissers te mogen zijn: de Cat Fish Matties. Ik vis dus regelmatig samen met uitermate kundige en vooral ervaren bellyboatvissers, waaronder drievoudig Nederlands recordhouder meerval Paul Breems. En al snel leerde ik dat meerval nog heel wat tandjes snuggerder is dan de snoekbaars waarop ik voorheen graag viste! We komen namelijk letterlijk elke nacht wel recordvissen tegen, en vissen die ook zo goed mogelijk aan. Maar vangen we ze elke sessie? Bij lange na niet! Ook afgelopen nacht waren Paul en ik weer op pad, en wat hebben we een monsters zien zwemmen! Ze lagen echt opgestapeld op bepaalde plekken! Onze score? Paul mocht een visje van zo’n 1.30 meter aan het palmares rijgen, en ik ving een.. snoekbaars, terwijl ik op het ondiepe op Paul lag te wachten na het instappen. Kortom: het is dus niet zo makkelijk als vaak wordt gedacht!

Ook dit absolute monster vluchtte weg voor de shad, en liet ons in vertwijfeling achter!

Gelukkig bijt er ook nog wel eens eentje toe, en dat was in dit geval een nieuw Benelux-record!

HULPMIDDEL, GEEN WONDERMIDDEL

Om de impact van Livescope in de huidige roofvisserij goed te plaatsen moet je je realiseren dat het inmiddels een hulpmiddel is, en niet meer het wondermiddel van een paar jaar geleden. Natuurlijk, de pelagische visserij vanuit boot of bellyboat met dit soort systemen is nog steeds dé manier om de allergrootste roofvissen te vangen, ook omdat je door je Livescope je targetvissen kunt selecteren op formaat, maar je moet er tegenwoordig wél wat voor kunnen qua bootcontrole en presentatie. Desalniettemin is Livescope natuurlijk wel een uitermate bruikbaar hulpmiddel om snel vis op te sporen. Een school baarzen bijvoorbeeld, kun je behoorlijk snel vinden met je Livescope in Forward Mode, waarna je ze secuur kunt aanwerpen met bijvoorbeeld shads. Ook is het tijdens het verticalen een prachtig hulpmiddel: bij het afvissen van structuren kun je je shad mooi in het scherm hangen, en deze zo net een centimeter of dertig over de structuur laten ‘zweven’. Ik merk zelf dat die veel rustigere presentatie meer aanbeten oplevert dan het klassieke ‘jojo-en’, en het is natuurlijk een gaaf gezicht als een vis zich op het scherm van de bodem losmaakt en naar je shad stijgt. Maar een wondermiddel? Dat is het al lang niet meer..

Geen wondermiddel, wél een fantastisch hulpmiddel!

Home