Strijden voor het monster: Gekkenhuis aan de Ebro! + Video!
Een uniek nieuw concept kwam deze week voor het eerst tot wasdom, en wat was het een overdonderend succes! Als je ooit ook maar één Viswereld-artikel zou willen lezen, dan is dit het! Lees dus snel verder!
Wat een vissen kwamen er deze week boven water!
Al wekenlang kon ik werkelijk aan niets anders denken, en continu klopte mijn hart vol verwachting naar een bizar avontuur op wellicht het beste meervalwater ter wereld: de Ebro! Enkele maanden eerder smeedden we in Dalfsen en Apeldoorn al de eerste snode plannen voor een supergaaf nieuw concept! Want Ebro Total Fishing en Tom-Cat.nl sloegen de handen ineen, en organiseerden samen het allereerste bellyboat trainingskamp op de machtige Ebro in Spanje! Sinds ik zo’n beetje sinds het afgelopen jaar écht ben gegrepen door het meervalvirus stond een bezoekje aan Barry Postma en Marina Muller al enorm hoog op de prioriteitenlijst, en afgelopen week was het dan ook zover! Samen met een leuke groep enthousiaste deelnemers ondernamen we de lange autorit naar het fantastische Spanje, en konden we ons uitleven op jacht naar de grootste meervallen op aarde! Het werd een fantastisch avontuur met geweldige vangsten en bizarre omstandigheden!
Tekst: Johan Struwe, foto’s: Johan Struwe en Ebro Total Fishing.
Het is nog diep in de nacht wanneer ik bij mijn vrienden Rolf en Frodo, die ons ook op deze reis vergezellen in het pittoreske Drimmelen de oprit op rij. Ik heb bij hun afgesproken als ophaalplek, omdat er in Tiel aan de A15 wordt gewerkt. Zo hebben we minder vertraging op een toch al hele lange rit. Snel gooien we mijn spullen uit mijn bus en parkeer ik deze voor een week, want chauffeur Rein, de vader van Barry kan elk moment arriveren om ons op te pikken. Wanneer hij in het donker komt aanrijden zwaai ik hem aan met het lampje van mijn mobiel, en bij aankomst begroeten we Rein en de overige deelnemers aan dit trainingskamp. Naast Rolf, Frodo en ondergetekende zijn ook Frits en Maurits van de partij, en wanneer al onze bende ingeladen is vertrekken we snel in de zwarte nacht. Op naar Spanje, op naar de meervallen! Maar eerst volgt er nog een stevige rit van maar liefst 17 uur lang naar het Spaanse Caspe! Onze chauffeur Rein is een gepensioneerd internationaal vrachtwagenchauffeur, dus die draait zijn hand niet om voor een ritje als dit. Voor we het door hebben zijn we Nederland al uit, en rijden we door het platte Vlaamse landschap onze bestemming tegemoet. het avontuur gaat beginnen!
Een lange reis, met gelukkig vele stops om de beentjes te strekken en een sigaartje op te steken.
Met een bus vol bende op pad!
Langs de voet van de Pyreneeën door het prachtige Baskenland!
WE ARRIVEREN OP HET KAMP
Na een weliswaar lange, maar toch soepel verlopende rit rijden we uiteindelijk de laagvlaktes rond Caspe op. Het is inmiddels bijna half twaalf in de avond, dus door het pikkedonker rijden we het laatste stukje over onverharde zandwegen naar het kamp toe, terwijl allerlei gekke beesten voor de bus oversteken in het schijnsel van de koplampen. Eenmaal gearriveerd worden we hartelijk welkom geheten door onze gids Barry en gastvrouw Marina. Het voelt -net als de slogan van Ebro Total Fishing- inderdaad meteen als thuiskomen! Totaal verreisd ploffen we neer aan de grote tafel, en schenkt Marina ons een lekker drankje in. Wat een opluchting: we zijn er eindelijk! Snel betrekken we onze units, en ik deel er eentje met Frits en Maurits. De inrichting is eenvoudig maar prima. Het bed ligt uitstekend (zeker na zo’n reis!) en alles is schoon en netjes. Al snel zijn we onder zeil, en is het gesnurk niet van de lucht. De volgende ochtend worden we immers al om half acht aan het ontbijt verwacht, dus het wordt nog een redelijk kort nachtje al met al..
Even een lekker welkomstdrankje, en daarna hop naar bed!
En na een heerlijk ontbijt zijn we klaar om te gaan vissen!
‘Feels like home’. Ze hadden de slogan niet beter kunnen kiezen. Wat een fijne plek!
OP NAAR DE EBRO!
De spanning aan de ontbijttafel is om te snijden, want voor iedereen in de groep is dit het eerste bezoek ooit aan de legendarische Ebro. Het water waar al zoveel recordvissen vanaf zijn gekomen, en wellicht zelfs het beste meervalwater ter wereld. En het gekke is dat die meerval hier niet eens inheems is! Ooit, ergens in de jaren ’70 liet een Duitse professor 32 kleine meervalletjes uit de Donau vrij op dit water, en sindsdien is de populatie daar werkelijk geëxplodeerd! Want Silurus Glanis voelt zich thuis onder de warme Spaanse omstandigheden! In de beginjaren probeerde de Spaanse regering deze invasie nog te stoppen, maar toen ze doorkregen dat sportvissers uit heel Europa maar wat graag deze monsters achter de vinnen wilden zitten, en dus voor inkomsten zorgden werd deze vis met rust gelaten, en schoten de meervalkampen als paddenstoelen uit de grond! Velen zeer massaal, maar Ebro Total Fishing onderscheidde zich al van meet af aan door kleinschaligheid en hoge kwaliteit. Eerst onder de vleugels van Bennie Muizelaar en zijn vrouw Monique Gielen, maar na het overlijden van Bennie namen Barry en Marina het kamp over. Vastbesloten om de hoge kwaliteit en kleinschaligheid voort te zetten, en dat blijkt een uitstekende keuze! Na het heerlijke ontbijt en de nodige koppen koffie gaan we dan ook met een licht verhoogde hartslag op weg naar de rivier. Over ruige zandpaden rijden we naar de eerste opstapplek, en maken we bij het uitkijkpunt over de Ebro uiteraard nog even een groepsfoto!
De machtige Ebro in vol ornaat!
Het huis van de monsters! En wij mogen te gast zijn!
Met deze groep gingen we op jacht. Van links naar rechts: Rein (die overigens niet mee viste deze week), Frits, Maurits, Barry, Rolf en Frodo.
HET MEERVALVISSEN TOT IN FINESSE UITGELEGD EN HELAAS DE EERSTE SCHADE!
Eenmaal op het eerste opstappunt gaan we als een geoliede machine aan de slag: alles wordt uitgeladen, per categorie apart gezet (hengels, accu’s, boten en aanverwanten) en snel pompen we onze bellyboten op. Nadat we te water zijn gegaan vliegen Frits en ik al rond op zoek naar vis. Frits en ikzelf zijn de enige deelnemers die al ervaring hebben met het vissen vanuit de bellyboat op meerval, waar de overige deelnemers dit deze week voor het eerst doen. Onwennig zie ik ze de eerste minuten als dronken badeendjes rondtollen, maar al snel weten zij zich ook goed te manoeuvreren op het water. Inmiddels hebben Frits en ik de eerste vissen al aangevist, maar nog zonder succes. Barry roept de groep bij elkaar voor een uitleg, dus ik sluit ook aan. En meteen leer ik nieuwe dingen! Zijn eerste tip is: zet de gain van je Livecope op 84%. Zelf vis ik normaal gesproken op zo’n 70%, maar wanneer ik de gain verhoog zie ik meteen waarom Barry dat adviseert! Het beeld wordt weliswaar veel onrustiger, maar je ziet de vissen bij de bodem zo veel duidelijker! Die steek ik in mijn zak! Barry legt ook uit hoe je een gevonden meerval achterwaarts aanvist, maar dat laten Frits en ik achterwege. Wij zijn immers al gewend om ‘vooruit’ te vissen, en dat leer je niet zomaar af.. Terwijl ik naar de uitleg van Barry aan het luisteren ben, zie ik ineens een enorme meerval mijn scherm in komen zwemmen op half water! Snel presenteer ik mijn shad, en krijg een enorme beuk op de hengel! Met een enorme haal sla ik aan, maar tot mijn afgrijzen sla ik mijn Unicat 600 grams hengel volledig aan splinters! Door de knal is ook de lijn gebroken, en beteuterd kijk ik toe hoe de gigantische vis op het scherm wegzwemt.. Gelukkig heb ik nog een oude Zeck V-stick hengel mee als reserve, dus Rein wordt op pad gestuurd om deze op het kamp op te halen. Ondertussen vangt Frits zijn eerste Spaanse meerval. Het is nog geen monster, maar hij is alvast van de nul af!
Snel maken we ons klaar om de strijd aan te gaan!
En na een eerste les van Barry gaan we aan de slag!
Dat achterwaarts aanvissen is een kunst op zich! Zelf hou ik het bij de ‘klassieke’ manier vooruit.
Balen! Dat had al binnen een uur mijn eerste Ebro-monster kunnen zijn. Minimaal 220 centimeter, en wellicht nog groter. Helaas sla ik de hengel aan splinters! Zelfs het startoog is verdwenen!
Frits mag de eer van de eerste gevangen vis opstrijken deze trip!
HET LIJKT ZO MAKKELIJK..
Het lijkt allemaal zo makkelijk in de ogen van leken.. We hebben immers Livescope, dus natúúrlijk vliegen de vissen zo de boot in volgens de gemiddelde Facebookreaguurder op de bekende fora. Het is immers eigenlijk geen vissen meer, maar een soort computerspelletje met vangstgarantie.. Daarnaast zitten we hier natuurlijk op de Ebro: een water waar je volgens de critici over de ruggen van de monstermeervallen zo’n beetje naar de overkant kunt lopen.. Was het allemaal maar zo makkelijk.. Ja, er zit hier beduidend meer meerval dan op Nederlandse wateren, en ja, er zwemmen ook meer grote exemplaren rond dan bij ons. Maar het blijft nog steeds diezelfde meerval. Om de uitspraak van maatje Paul Breems aan te halen: meervallen zijn zwemmende universiteiten. Net als bij ons weet ook de meerval hier dat er op ze gejaagd wordt, en gedragen ze zich navenant. Vaak schieten ze al naar de bodem wanneer je komt aanvaren, dus het benaderen moet met uiterste omzichtigheid gebeuren! Dat betekent flipperen wanneer je bij een vis in de buurt komt, en de motor uit. Maar zelfs wanneer je flipperend aan komt heeft de slimme meerval dat nog in de smiezen, en kiest deze alsnog vaak het hazenpad. Het is hier net zo frustrerend als in Nederland! Toch worden inmiddels de eerste mooie vissen gevangen. Frits vangt een tweede exemplaar, en ook Barry haakt een dikke vis, die hij overdraagt aan Maurits om af te drillen. Die weet niet wat hij meemaakt! De kracht van een grote meerval is immers onvergelijkbaar met welke andere sportvis in Europa dan ook!
Frits mocht weer aan de bak, en vangt zijn tweede meerval! Hij is op dreef!
En ook Maurits mocht aan de bak tegen een dikke vis!
Ook hij maakt kennis met de brute kracht van de meerval!
Klaar voor de strijd!
EEN ENGELTJE DIE OVER JE TONG PIEST
Na deze eerste inleidende beschietingen is het tijd om alles weer aan land te halen, in de bus te pakken en ons weer naar het kamp te begeven voor het diner. Daar aangekomen drinken we in het ondergaande zonnetje samen een drankje, terwijl keukenprinses Marina met het avondeten bezig is. En dat avondeten mag er wezen! Het is te proeven dat Marina alle aandacht en tijd aan het eten geeft, want we eten de borden er zowat bij op! En dat zou de hele week zo blijven. Wat worden we verwend! Echt een engeltje die over je tong piest! Alleen al voor het eten kom ik beslist terug hier! Heerlijke verse ingrediënten, goed vlees en meer dan genoeg om bij te laden van een dag intensief strijden. Ik voel me hier echt compleet thuis, en dat terwijl ik zelf ook een best kritische (hobby-) kok ben! Maar de kookkunsten van Marina doorstaan elke toets, en we eten onze buikjes kogelrond! Een heerlijke afsluiting van een intensieve visdag waarbij we zoveel informatie te verwerken hebben gekregen dat onze hoofden bijna overlopen! We zijn helemaal klaar voor de strijd van morgen, en gaan met de nieuw opgedane kennis met een gerust gevoel slapen: morgen gaat het gebeuren! Na een hete douche en een klein wijntje plus sigaartje maak ik mezelf ook klaar om te gaan slapen, uiteraard na ‘kamphond’ Chica nog even geknuffeld te hebben.
Hongerige magen werden heerlijk gevuld!
Alleen al voor het overheerlijke eten kom ik hier snel terug!
Knappe Chica waakt als een leeuw over ons, en is altijd te porren voor een stevig partijtje stoeien.
DAG TWEE: JAGEN OP DE STROMING!
De tweede dag zitten we alweer op tijd aan het ontbijt, en bespreken we de plannen van vandaag. We hebben heerlijk geslapen en kijken ernaar uit om vandaag weer de strijd aan te gaan met de monsters van de Ebro! Het strijdtoneel van vandaag is een ander gedeelte van de Ebro; veel smaller en met meer stroming dan de plek van de eerste dag. We zullen een drift op de stroming van zo’n tien kilometer gaan maken, waarbij we allerlei hotspots zullen tegenkomen. Terwijl we ons langzaam door de stroming laten meevoeren blijven de schermen aanvankelijk nog leeg. We komen slechts een aantal karpers tegen, en deze hebben een formaat waar de gemiddelde karpervisser van zal watertanden! Terwijl ik om een grote rots heen door de stroomnaad vaar, zie ik een mooie vis net boven de bodem liggen. Subtiel presenteer ik mijn Gator shad, ik krijg een ram op de hengel en zet hard de haak! De hengel buigt diep, maar het is een ongelijke strijd. Na een stevig potje touwtrekken pak ik de meerval van zo’n 1.60 meter in de bek. Yes! Eindelijk van de nul af! Ook elders gaan hengels krom tot in het handvat: met het zweet op zijn voorhoofd zit Maurits met een hoepelkromme hengel in zijn twee handen te strijden! Het blijkt de eerste tweemetervis van deze reis te zijn! Terwijl we de vis aan het fotograferen zijn klinkt nóg een harde kreet van het water: ook Frits heeft een mooie vis aangeslagen! We leggen de vis van Maurits even vast aan het stringertouw, en wachten totdat Frits is uitgeknokt met zijn vis. Het levert uiteindelijk een epische plaat met een dubbele vangst op! Het zou niet de enige keer zijn deze week..
Ook ikzelf mocht voor het eerst aan de bak!
Mijn eerste Ebro-meerval is een feit! Nog niet het formaat waarop ik hoopte, maar dat kwam later goed!
Terwijl Maurits nog met zijn tweemetervis aan het poseren is, klinkt vanaf het water nóg een oerkreet!
Het levert een prachtige dubbelfoto op! En dat zou niet de enige keer zijn deze week!
BIZARRE OMSTANDIGHEDEN
Wanneer je naar Spanje gaat denk je natuurlijk vooral aan de zon, en aan lekker warm weer. Wij kregen echter zo’n beetje vier seizoenen in één week.. Regen, kou en harde wind werden afgewisseld met een lekker zonnetje, waarbij alle lagen kleding tegelijk uit konden.. Om diezelfde lagen kleding meteen daarna weer snel aan te trekken wanneer de volgende stortbui zich aandient! We zullen er mee moeten dealen, en Barry weet perfect de stekken op te zoeken waar we zo min mogelijk last van de harde wind hebben. Intussen vangen ook Rolf en Frodo hun eerste dikke vissen, dus iedereen van de groep is inmiddels van de nul af! Wanneer we door een diepe buitenbocht dobberen komen we ineens een groep enorme meervallen tegen! Ik tel twee vissen die letterlijk drie blokjes op het scherm van de livescope vullen, en dat zijn dus echt exemplaren uit de absolute buitencategorie! Met het hart in de keel vissen we de monsters aan, maar onze shads worden totaal genegeerd! Het is duidelijk dat deze vissen al met de paai bezig zijn, en dat zou vaker voorkomen deze week. We balen enorm, want dit waren echt absolute duikboten! Toch laten we de vissen maar weer met rust, en driften we weer door.
Ook voor Frodo kwam de eerste dikke vis op het zeil..
En ook maatje Rolf mocht een potje touwtrekken met een bak van een vis!
En dat in het mooist denkbare decor! De Spaanse natuur is werkelijk fenomenaal!
DAG DRIE: STRIJDEN TEGEN DE WIND!
Terwijl we weer aan een heerlijk ontbijtje zitten die ochtend, worden er druk weer- en windapps gecheckt: de voorspellingen zijn ons niet gunstig gezind vandaag, met kou en een voorspelde harde wind die in de middag zelfs even kortstondig op windkracht acht kan pieken! Barry trekt zich even terug om op de kaarten een stek te zoeken die ons de meeste luwte biedt, en hij besluit om er in het nabijgelegen Escatrón op te gaan. Dit is een behoorlijk snelstromend gedeelte van de Ebro, met enkele watervallen vlakbij. Ook hier gaan we weer een lange drift maken op de stroming, en we zitten hier inderdaad redelijk beschut tegen de loeiende wind. Het is net te doen voor ons, maar de harde stroming is wel een complicerende factor. Zelf vind ik het fantastisch vissen, maar ik heb natuurlijk al een aantal sessies op hard stromende rivieren in Nederland erop zitten inmiddels. Voor de mannen die dit deze week voor het eerst doen is het echter ondoenlijk om de meervallen precies aan te vissen. We komen er aanvankelijk ook maar weinig tegen op onze schermen. Toch gaan er ook vandaag weer hengels krom: Frits is lekker op dreef, en vangt veruit de meeste vissen van ons vijven. Maar het zijn nog niet de formaten die hij zoekt: al drie jaar lang probeert hij een vis van boven de twee meter te vangen, maar zijn PR staat nog immer op 1.80 meter. Een PR dat hij het volgende moment evenaart met weer een vis van exact die lengte!
Wéér een 1.80-er voor Frits; een evenaring van zijn al staande PR. Maar dat zou later deze week verpulverd worden!
Ook Rolf boekte weer een succesje!
Op lagere gedeeltes als dit waaide de harde wind gelijk om onze oren!
FRUSTRATIE BORRELT OP
Terwijl we vis na vis tevergeefs aanvissen, begint de frustratie bij mezelf langzaam op te borrelen. Eerder ving ik nog een visje van hetzelfde formaat als daarvoor, maar ik krijg de grotere vissen maar niet goed aangevist.. Telkens wanneer ik ook maar enigszins in de buurt kom vluchten ze al naar de bodem, en hoe nijdiger ik word, hoe slechter het gaat.. Logisch; mijn presentatie wordt immers steeds ruwer, juist die presentatie is het belangrijkste van alles! Ik weet het wel, maar toch zie ik het bij mezelf gebeuren.. Het levert me de eerste blankdag op vandaag. Ook het weer maakt me chagrijnig: stortbui na stortbui daalt over ons neer terwijl de wind inmiddels stormachtige proporties heeft aangenomen, en gelukkig zijn we dik ingepakt. In Spanje nota bene.. Toch worden er links en rechts nog wat vissen gevangen, maar tot dusverre is dit wel de minste dag qua vangsten. Daarnaast trekt het dagelijkse in- en uit elkaar halen van de bellyboten een zware wissel op mijn spullen: boutjes in mijn transducerarm en schermsteun lopen los, waardoor alles steeds omdondert of scheef zakt, en als klap op de vuurpijl blijk ik een kabelbreuk in mijn voedingskabel van het scherm te hebben.. Ik pak mijn duikmes uit de tas, snij de kabel door bij de breuk, strip de boel en knoop de vezels weer aan elkaar. We hebben weer stroom, maar wat is het strijden geblazen!
De ene noodreparatie na de andere diende zich aan: het materiaal kreeg het zwaar te verduren deze week!
En ook mijn handen hebben er wel eens beter uitgezien na het landen van heel wat vissen voor de mannen..
DAG VIER: EEN DROOM VAN EEN VERJAARDAG!
De volgende dag is het feest bij Ebro Total Fishing! Zowel de zoon van Barry en Marina als ik vieren die dag onze verjaardag, dus er hangen slingers en er wordt voor ons gezongen! En er zouden die dag ook cadeautjes volgen! Allereerst al het weer: vandaag is er ein-de-lijk sprake van echt ‘Spaans’ weer. Er staat weinig wind, de zon schijnt uitbundig en de temperatuur begint al flink op te lopen. Heerlijk! We besluiten unaniem om er vandaag een extra lange dag van te maken, want op zo’n mooie dag moet je eruit halen wat erin zit! En dat bleek veel! Ditmaal geen gesleep met de spullen door de modder, want de opstapplek vandaag is de trailerhelling in de haven van Chiprana. Snel pompen en bouwen we alles weer op, en gaan we op zoek naar vis. We zoeken en zoeken, en ineens komen we een flinke kluwen dikke meervallen tegen! Een enorm signaal komt me nog geen twee meter onder mijn flippers tegemoet zwemmen, en voorzichtig vang ik hem op met mijn shad. De vis bedenkt zich geen seconde en bijt snoeihard aan! Wat volgt is een brute en harde dril, waarbij de vis zelfs lijn weet te nemen van de snoeihard afgestelde Zeck VR5 reel mét de ratel erop! Het is echt buigen of barsten! Ik geef de vis geen millimeter en zet vól de druk op de ketel! En wanneer ik zie dat de vis niet meer verder naar beneden komt dan half water, weet ik dat ik aan de winnende hand ben. Uiteindelijk komt de enorme kop van een grote meerval boven water, en resoluut grijp ik de vis in de bek en hang hem aan het stringertouw! Met een lengte van maar liefst 2.15 meter is dit mijn op één na grootste ooit! Wat een fantastisch verjaardagscadeau!
Mijn één na grootste ooit! En wat gaf die een gevecht weg! Een mooier cadeau had ik niet kunnen krijgen voor mijn verjaardag!
BIZARRE BAKKEN KOMEN BOVEN WATER!
Daarmee is het feest duidelijk nog niet voorbij, want even verderop in de drift komen we bij een obstakel onder water weer een groep grote meervallen tegen! Geconcentreerd vissen we de joekels van vissen aan, en ineens slaakt Frodo een oerkreet! Hij heeft vastgeslagen op iets enorms onder water, en gaat volle bak de strijd met het monster aan! De vis neemt zijn bellyboat compleet op sleeptouw, maar Frodo geeft de vis geen schijn van kans! Wanneer het enorme beest in het oppervlak komt na een kwartier touwtrekken weten we het zeker: deze is minimaal 220! Terwijl Barry en Frodo met de vis aan het stringertouw naar de kant varen besluit ik zo hard mogelijk door te vissen, want er liggen er nog veel meer! Hoe gaaf zou het zijn om met twéé dikke bakken op de foto te gaan! Ik presenteer mijn shad aan een dikke tweemetervis, en weer bijt deze snoeihard aan! Ik sla de V-stick hoepelkrom en ga volop de strijd aan, maar ineens valt de spanning van de lijn! De vis is losgeschoten! Lang tijd om te treuren is er niet, want ik zie gelijk een tweede, iets kleinere vis op het scherm! Ook deze vis bijt meteen aan en blijft wél hangen! Meteen schreeuw ik naar Barry en Frodo dat ze hun vis even moeten bewaren, terwijl ik weer een keihard gevecht aan het voeren ben met een monster onder water! Ik zit echt met het schuim op de bek te drillen, want deze vis móet bovenkomen, en een beetje rap ook! Genadeloos dril ik het beest af, en wanneer de enorme kop weer door het wateroppervlak klieft twijfel ik geen moment: meteen pak ik de vis weer aan de onderkaak, duw het stringertouw door de kieuw van de vis en zet met de nog steeds heftig protesterende vis aan het touw volgas koers naar de plek waar Barry en Frodo aan wal zijn gegaan! Het levert een geweldige plaat op die niemand van ons ooit nog gaat vergeten! Mijn vis haalde overigens op een haar na de twee meter niet, die van Frodo was maar liefst 222 centimeter!
Met de enorme, nog tegenstribbelende vis aan het stringertouw race ik naar Barry en Frodo toe!
Het levert deze werkelijk epische plaat op! Wat een dag!
Wát een beul voor Frodo! En het zou nóg gekker worden!
WAT EEN GEKKENHUIS!
Wat ben ik blij om op deze stralende dag op deze absolute topstek te zijn! Het is by far mijn beste verjaardag ooit, en een dag die ik nooit meer zal vergeten! Maar de koek was nog niet op.. We begonnen inmiddels eigenlijk al een beetje medelijden met Frits te krijgen. Al drie jaar lang zet hij al zijn kaarten op de meerval, en letterlijk honderden meervallen verder staat zijn PR nog steeds op 1.80 meter. Natuurlijk een beslist imponerende vis, maar met zoveel uren op de teller toch eigenlijk teleurstellend. En dan ben je op de beroemde Ebro, en dan evenaar je je PR slechts.. Maar het venijn zat voor hem vandaag in de staart! Terwijl ik nog druk naar vissen aan het zoeken ben hoor ik een ijselijke gil over het water schallen! Het is Frits: ‘Dit is ‘m jongens! Dit is mijn tweemetervis!’. Snel varen we met zijn allen naar hem toe, want wat gunnen we hem dit! Ik draai de stang van de Livescope in zijn richting, en schrik van wat ik zie! Ik hoor mezelf zeggen: ‘dit is wel meer dan twee meter!’, en ik had gelijk! Een werkelijk enorme rug breekt door het water, en we kijken met open monden toe! Wat een monster is dit! Gelukkig houdt Barry het hoofd koel, en ontfermt hij zich snel over het bakbeest! Het is de grootste vangst van deze week, want met een lengte van maar liefst 2,36 meter is het PR van Frits eindelijk totaal aan diggelen! Ook Maurits krijgt er nog een bak uit de absolute buitencategorie aan, maar deze maakt helaas compleet de kachel met hem aan.. De vis doet precies wat ie wil, zwemt om een rots onder water heen en schuurt de lijn door.. Zo zie je maar dat je ze echt geen millimeter de ruimte moet geven! Ondanks die laatste teleurstelling keren we euforisch terug op het kamp, en het bleef nog lang gezellig die avond!
Wat een tank voor Frits!! Het is je gegund man!
DAG VIJF: DE ANTICLIMAX
Inmiddels is de laatste dag van ons heerlijke verblijf in Spanje aangebroken, en we gaan er nog proberen uit te halen wat er in zit! Plek van handeling is hetzelfde stuk Ebro als gisteren, dus weer in Chiprana erop. Logisch, na zo’n absolute topdag als gisteren! De weersvoorspellingen geven onweer en harde wind aan in de middag, dus eigenlijk moet het vandaag in de ochtend gebeuren. Maar op de plek waar ik eerder mijn 2.15 ving, treffen we nu geen vis meer aan.. Snel zoeken we verder, maar de schermen blijven leeg. We vestigen onze hoop op de stek met het obstakel onder water, waar de andere dikke bakken gisteren vanaf kwamen. Op het moment dat we daar arriveren rolt er ineens een loodgrijze wolk de berg over. Met een schuin oog houden we het in de gaten, maar er lijkt niks te gebeuren. Fanatiek zoeken we dus verder naar grote vissen. Maar ineens komt de wolk helemaal over de berg heen, en schrikken we ons rot! Het blijkt een heuse supercel te zijn, inclusief ronddraaiende mesocycloon! Ondertussen trekt de wind ineens extreem hard aan! Rondom ons ontstaan enorme golven met schuimkoppen, en als een haas spoeden we ons naar de kant! Terwijl het noodweer overtrekt vinden we veiligheid aan de oever, maar wanneer de onweersbui voorbij is blijft de wind hard doorwaaien. Nog even proberen we ons ertegenin te strijden, maar het is zinloos. Op deze manier is gewoon niet fatsoenlijk te vissen op dit open stuk rivier. Accu’s beginnen in rap tempo leeg te raken, dus we besluiten ons gewonnen te geven. Het mag niet zo zijn helaas.. Wanneer we op het kamp arriveren zijn ook de nieuwe gasten inmiddels gearriveerd. Het betreft Tom Zwanenburg en zijn vrouw Anita. Tom is de grondlegger van Tom-Cat.nl, de medeorganisator van dit weekend, dus hoe toevallig kun je het hebben! We raken met een drankje erbij gezellig in gesprek, en gelukkig voor hen hebben zij beter weer de aankomende week. Want dat was toch voor ons wel een spelbreker helaas..
De roterende mesocycloon is hier goed te zien. Het ging even helemaal los!
De grondlegger van Tom-Cat.nl Tom Zwanenburg en zijn vrouw Anita zijn inmiddels ook gearriveerd op het kamp.
WAT EEN ERVARING, EN WAT EEN VIS!
Helaas komt aan al het moois een eind, en dat geldt ook voor onze reis naar dit Spaanse meervalwalhalla.. Er wordt besloten om straks meteen na het avondeten terug naar Nederland te rijden, zodat we s’nachts de files vermijden die we op de heenweg nog hadden rondom Parijs. Snel de boel inpakken dus, en voor we het goed en wel doorhebben hebben we al afscheid van Barry en Marina genomen, en zoeven we alweer over de AP15 richting de grens met Frankrijk! In alle hectiek bij het snel inpakken blijk ik mijn grote accu plus lader nog in het laadhok te hebben staan, maar gelukkig zijn Tom en Anita zo aardig om deze voor me mee terug naar Nederland te nemen aan het einde van hun week. Eenmaal op weg kunnen we onze ogen niet meer openhouden. Deze week was zó intens, zó heftig en vooral zó leerzaam dat we compleet zijn uitgeput! Maar wat was het een fantastische ervaring! Wat is de Ebro een geweldig viswater, en wat zwemmen hier een bakken rond! En met de nieuw opgedane kennis van deze week gaan we beslist ook onze meervalvisserij in Nederland naar een nieuw level brengen! Het was een onvergetelijke week, en ik weet zeker dat ik snel weer terug zal keren naar Caspe om wederom de strijd met de Spaanse monsters aan te gaan!
Nu al heimwee naar de monsters van de Ebro!
DIT IS JOUW KANS!
Heb je na het lezen van dit verslag ook helemaal het virus te pakken, en sta jij ook te popelen om je krachten te meten met de reuzen van de Ebro? Dan is dit je kans! Want vanwege de overweldigende belangstelling voor deze eerste editie is besloten om nog twee data in te plannen voor dit unieke trainingskamp! Zowel in juni als in september bieden Ebro Total Fishing en Tom-Cat.nl jou dé kans om een reuzenstap in jouw bellyboatvisserij te maken, én kans te maken op de grootste meerval van je leven!
Klik hier voor informatie en inschrijven voor de editie in juni 2025
Klik hier voor informatie en inschrijven voor de editie in september 2025
En ben je benieuwd naar wat je voor geweld kunt verwachten? Check hieronder dan snel de video!