Penvissen op karper in de winter: moeilijk, maar niet onmogelijk!

Penvissen op karper is een leuke, actieve visserij, die vaak wordt geassocieerd met de warmere maanden. Even een paar bruggetjes of duikertjes aanvoeren en deze stekken vervolgens een paar uurtjes afvissen. Toch hoor ik in de winkel ook verhalen van karpervissers die hier ook midden in de winter mee doorgaan, en dat intrigeert me. Dat wil ik zelf ook wel eens ervaren, en toevallig heb ik vandaag een dagje niks om handen. Terwijl de sneeuw neerdwarrelt pak ik mijn spullen bij elkaar, en ga op pad. En ik weet ook precies waarheen. Als er immers érgens de mogelijkheid is om een ‘sneeuwkarper’ te vangen is het daar wel! Zou het me gaan lukken? Je leest het hieronder!

Tekst en foto’s: Cindy Horstman.

Mijn karpermaatje Ruben gaf me eerder eens een goede tip qua stek, en vandaag is het moment gekomen om die tip maar eens op te gaan volgen. Het betreft hier een Brabantse boerensloot waarop een fabriek zijn koelwater loost. Natuurlijk een absolute hotspot voor de warmteminnende karper! Ik trotseer de steeds heviger wordende sneeuwbui, en glibber met de auto naar mijn bestemming. Een half uurtje later arriveer ik, en pak mijn spullen uit de auto. Het voordeel aan penvissen is dat je maar weinig hoeft mee te zeulen. Ik heb een doodnormale karperhengel met een testcurve van 1,5 lbs bij me, met daarop een baitrunner uit de 5000-serie. Die baitrunner is in principe niet nodig, want je vist toch op zicht. Maar hij zat nu eenmaal al op mijn hengel. Verder heb ik een schepnet bij me, wat reservemateriaal en een onthaakmat. Het past allemaal precies in mijn rugzakje. Immers, hoe minder je bij je hebt, hoe sneller je eventueel kunt verkassen. Zo maak je de meeste kans op vis! Wanneer ik op de stek aankom is de wereld inmiddels wit geworden. Een magisch gezicht!

MONTAGE

Zoals ik al zei heb ik één hengelset bij me. Dit is een relatief lichte, parabolische hengel, die prachtig krom gaat op een sterke vis. De hengel is opgespoeld met 30/00 nylon van Katran, en op die lijn heb ik een pennetje van twee gram gemonteerd. Dit pennetje is al deels uitgelood, en heeft nog een gram extra lood nodig. Daarvoor gebruik ik loodhagels van Ballabeni. Die loodhagels zijn net wat kleiner dan huis-tuin-en keukenloodjes, en daardoor dus minder goed zichtbaar voor de karper. Althans, dat denk ik. Het kan sowieso geen kwaad natuurlijk. Als onderlijn kies ik voor de 30/00 onderlijn van Korum, en deze kort ik in tot tien centimeter. Waarom? Zo hou ik mijn aaspresentatie mooi op de bodem, en vis ik superscherp! Ik zorg ervoor dat ik de afstand tussen de haak en het loodhageltje op de onderlijn kan verstellen. Met meer afstand tussen haak en loodhagel zit er net wat meer beweging in het aas, zeker wanneer het een beetje stroomt. Een kwestie van experimenteren wat het beste werkt dus. De haak op deze Korum onderlijnen heeft een mooie rechte en vooral scherpe haakpunt, die je mooi in je aas kan verstoppen. Vandaag kies ik er echter voor om met een hairmontage te vissen. De onderlijn monteer ik middels een lus-in-lusverbinding op de hoofdlijn. Zo kan ik snel van onderlijn wisselen als ik dat wil.

AAS EN VOER

In de winter kies ik er graag voor om wat zachtere aassoorten te gebruiken. Echte ‘winterkost’ voor de karpers. Deeg, maden en geweekte maïs zijn favoriet, maar ook een honden- of kattenbrok uit blik werkt nu goed. Voeren doe ik gewoon met maïs, en vooral niet teveel! De stofwisseling van de vis is nu erg laag, dus ze zitten anders veel te snel vol. Verzadigde vis aast immers niet, dus per stek gooi ik echt maar een klein handje maïs in het water. Meer dan genoeg om de aandacht van de vis te trekken en wellicht de eetlust een beetje op te wekken. Ook als haakaas gebruik ik vandaag alleen maïs. Twee korrels op de hair in combinatie met haakje 8 biedt een mooi compact hapje voor de kieskeurige karper. Je ziet dat ik met een veel kleiner haakaas vis dan in de zomermaanden. Het moet echt een stuk subtieler nu! De vis mag ook beslist geen weerstand voelen wanneer deze het aas pakt, dus vandaar dat hele lichte tweegrams dobbertje. Ik voer een aantal mooie plekjes aan met een paar maïskorrels per stek, en nadat ik dat gedaan heb keer ik terug naar de eerste plek die ik heb aangevoerd, en leg daar mijn montage in. Inmiddels heb ik best koude vingertjes gekregen van al die nattigheid, dus ik steek mijn handen diep in mijn jaszakken om ze nog een beetje warm te krijgen.

VISSEN MAAR!

Inmiddels ben ik alweer een tiental minuten op de eerste stek geïnstalleerd, en ik heb nog geen leven in de brouwerij gezien tot dusverre. Maar ineens komt er beweging in de pen. Het pennetje komt iets omhoog, zakt weer en vervolgens wordt er een beetje vreemd tegenaan getikkerd. Een school voorntjes heeft mijn haakaas gevonden, en is er een beetje mee aan het spelen. Na een tijdje begint het me te irriteren, en ik besluit een stekje op te schuiven om van het kleine grut af te zijn. Het is inmiddels gelukkig gestopt met sneeuwen, en soms komt er zelfs even een zonnetje tevoorschijn. Dat maakt het vissen al een stuk aangenamer! Onder water gebeurt er echter helemaal niets. Ik verkas wederom naar een volgende stek, maar ook daar blijft het akelig stil. Het flauwe grapje dat wel eens op social media voorbijkomt schiet inmiddels door mijn hoofd: ‘mijn stek is zó geheim, zelfs de vis kent hem niet!’. of zoiets in elk geval.. Langzaam maar zeker begin ik aan mijn aanpak te twijfelen, maar ik ben er nu toch, dus ik besluit door te zetten. Het blijkt de juiste keuze te zijn!

GELUKT!

Inmiddels zijn we een uurtje verder, en ik heb nog twee stekjes te gaan. Langzaam begin ik me er een beetje mee te verzoenen dat het vandaag niet gaat lukken. Het is voor mij de eerste keer ooit dat ik in de winter met de pen op karper vis, dus misschien had mijn presentatie nóg subtieler gemoeten. Terwijl ik voor me uit zit te staren zie ik vanuit mijn ooghoek ineens mijn pen omhoog komen! Heel even blijft deze ietwat scheef staan, maar dan ineens wordt deze tergend langzaam meegenomen. Eerst nog in het wateroppervlak, maar daarna verdwijnt deze onder water. Ik laat de lijn straklopen en zet met een vloeiende haal de haak op een massief gewicht! De parabolische hengel gaat zo krom als een hoepel, en de slip begint te zingen. Wat een sensatie! Het gaat allemaal een tandje rustiger dan in de warme maanden, maar wat geniet ik van deze dril! Ik hoef niet al te gek druk op de vis te zetten, want er zijn geen obstakels in de buurt. Ik geniet volop van de strijd met mijn eerste winterkarper aan de pen, en dril deze zo rustig mogelijk uit. Na een paar stevige runs komt de vis in het oppervlak, en kan ik het handige, inklapbare Patriot schepnet onder de vis krijgen. Snel schep ik de karper en leg deze op de onthaakmat. Yes! Het is gelukt!

PURE EUFORIE

Voor me ligt een schitterde schubkarper die op zijn topgewicht zit! En dat in een sneeuwdecor! Ik maak snel een foto met mijn telefoon. Daarna zet ik de vis snel terug. Het is immers helemaal niet goed voor de slijmlaag van de vis om deze met zulke lage temperaturen lang op het droge te houden. De vis zwemt rustig weg alsof er niets is gebeurd, en even sta ik nog na te genieten aan de waterkant.. Ik besluit dat het mooi is geweest. Ik voel mijn handen niet meer van de kou, en de euforie is toch al compleet. Ik zoek de spulletjes weer bij elkaar en begin weer aan de wandeling terug naar de auto. Mijn dag kon niet beter! Je hoort en leest zo vaak over de vangsten van karper in de sneeuw, maar wanneer het je zelf lukt dat geeft dat echt een enorme kick! Met de kachel vol open rij ik terug naar huis. Met een glimlach van oor tot oor. Dit gaan we snel overdoen! Mits we dit jaar nog sneeuw krijgen uiteraard..

Wordt vervolgd!

Home