Feedervissen op de Waal met hoogwater: door Cindy Horstman.
In slechts enkele dagen tijd steeg de Waal weer tot ver boven de kribben. Toch gingen Cindy en Paula op jacht naar witvis. Lees hier het verhaal!
Wanneer de regen een aantal dagen overvloedig valt, kun je de klok erop gelijkzetten: hoogwater op onze rivieren. Want al dat water moet immers ook weer worden afgevoerd naar zee. En dat creëert voor vrijwel elke visserij een complicerende factor! Stekken die voorheen rustig waren gieren nu van de stroming, het water is bruin en veel stekken liggen nu onder water. Paula en ik hadden al lang een gezamenlijke visdag op witvis in de planning staan, en we lieten ons door deze uitdagende omstandigheden niet ontmoedigen. Want die vis; die zit er immers gewoon nog! We besluiten ons te richten op de grotere vissen, en we werden niet teleurgesteld!
Tekst: Cindy Horstman, foto’s: Cindy Horstman/Paula Petiet.
Waar mijn geliefde Waal een paar dagen terug nog relatief laag stond voor de tijd van het jaar, is deze in een paar dagen tijd flink aangezwollen. Geen wonder; de regen is behoorlijk gestaag gevallen de afgelopen dagen, en dat water moet nu eenmaal ergens heen. Ik baal er even stevig van, maar herpak mezelf en besluit de visdag met Paula gewoon te laten doorgaan. Mijn vistijd is door alle drukte op de zaak immers behoorlijk schaars, en thuis vang je ze nu eenmaal niet. We zullen even flink moeten gaan improviseren, en dat begint al met het aanrijden van de stek. Wat een modderpoel is het normaal zo begaanbare weggetje naar de uiterwaarden geworden! Naar beneden gaat het allemaal nog wel, maar we moeten straks natuurlijk ook weer naar boven.. Dat is voor later zorg. Al glibberend en glijdend stuur ik de auto naar de stek, en eenmaal daar bouwen we alles snel op.
IMPROVISEREN GEBLAZEN
Het improviseren begint al met de keuze van de stek. Normaal gesproken plaats ik mijn zitkist graag op het zandstrandje tussen de kribben, maar dit ligt helemaal onder water nu. We kiezen een zo vlak mogelijke plek op het gras wat nog wel boven water staat, en installeren ons daar. Ik schenk een bak koffie in, en geef allereerst eens mijn ogen de kost. Het water kolkt over de kribben, de vrachtschepen vol met containers met Ali Express- en Temu rommel denderen met een noodgang langs en het water is zo bruin als koffie met melk. De rivier duwt er momenteel 1000 kuub per minuut doorheen. Hoe gaan we dit aanvliegen? Je snapt natuurlijk dat je hier met te licht materiaal geen schijn van kans maakt, dus ik heb een stevige feederhengel met een werpgewicht van 100 gram meegenomen. Daarop een molen uit de 6000-serie, opgespoeld met 18/00 gevlochten lijn. Met een voorslag van 10 meter nylon hoop ik dat het rijkelijk ronddrijvende vuil wat minder aan mijn lijn blijft hangen, en ik heb korven van 60 tot 100 gram mee. Stevig spul dus, en dat zal ook nodig zijn. Want niet alleen hebben we met de harde stroming te dealen, maar ook verwachten we dikke, hard vechtende vissen. Op de Waal is alles immers nét een tandje sterker!
GEPAST VOER
Onder deze extreme omstandigheden wil je je voer zoveel mogelijk aanpassen aan de situatie, dus ik heb een flink aantal soorten voer meegenomen. Ter plekke schat ik de situatie in, en ik kies ervoor om één deel Berlok Feeder S, een deel Berlok Feeder Kanaal en een beetje Berlok Extreem attractor te gebruiken. Dit laatste maakt het voer nog iets donkerder, en geeft het een extreem kruidige geur. Je wilt immers een stevig geurspoor naar je stek hebben wanneer het water zo onrustig is. Zo dwing je de vis min of meer tot azen, ondanks dat ze daartoe in de harde stroming eigenlijk niet echt geneigd zijn. Ik knoop een 80-grams speedkorf aan de lijn om te peilen, en ga aan de slag. Ik werp de korf in, en tel de seconden af tot deze aan een strakke lijn op de bodem ploft. Zo breng ik de stek mooi in kaart qua dieptes. Tevens kan ik zo perfect voelen of er structuur, zoals bijvoorbeeld grind of een mosselbank op de stek aanwezig is. Er ligt gelukkig weinig vuil op mijn stek, dus ik clip de lijn op de juiste lengte, pal tegen de stroomnaad, en breng meteen vijf korven voer op de stek. Dit lijkt veel, maar is in de praktijk zó weg. Niet alleen door het kolkende water, maar ook door de zuiging van de in polonaise voorbijkomende vrachtschepen ben je eigenlijk gedwongen om maar voer op de stek te blijven pompen.
SNEL VAN DE NUL
Na de vijfde korf is het al meteen raak! Een mooie voorn heeft de maden nog in de val gegrepen, en brengt ons snel van de nul af. Dat geeft vertrouwen, maar we komen natuurlijk voor grote vis. Ik besluit om in plaats van met maden met maïs te gaan vissen, want ik weet uit ervaring dat dat een net wat selectiever aas is voor winde en grote brasems. Ik meng nooit vooraf maïs door mijn voer, want de bestanddelen in het voer trekken dan het vocht uit de maïskorrels, waardoor ze gaan drijven. En dat willen we natuurlijk niet. Ik stop de maïskorrels dus bij het voer in de korf, en breng het mengsel snel op de stek. De gevangen voorn was natuurlijk een hoopvolle start, maar ik merk intussen dat de onderstroom aan het draaien is. Er hoopt zich steeds meer vuil op aan mijn onderlijn, dus ik besluit korter te gaan zitten. Ik pomp steeds zes korven voer op de stek, en wanneer dat geen aanbeet oplevert ga ik weer een stukje korter zitten tot ik wél aanbeten krijg. Paula kiest er ondertussen voor om met een lichtere korf te gaan vissen. Deze rolt na de inworp nog een beetje door, wat wellicht een beetje extra voedernijd onder water veroorzaakt. Ondertussen is ze druk pieren aan het knippen. Twee gaan er op de haak, met een made als stopper, en dat blijkt de gouden greep! De top vliegt meteen krom, en na een mooie dril komt er een grote en vooral dikke brasem in het net! De dikke pens van de vis toont aan dat er momenteel genoeg voedsel te vinden is voor de vis op de rivier, dus vandaar onze keuze voor een stevig geurend grondvoer. We moeten de vis vandaag echt verleiden om ons spoor te volgen.
STERKE VISSEN
Paula zit perfect op de brasem, en vangt de ene na de andere. Stuk voor stuk sterke vissen, die een mooie dril op de mat leggen. Want brasems van de rivier zijn echt wel even andere koek dan hun soortgenoten op stilstaand water! Ondertussen merk ik zelf dat het dichterbij vissen me weinig actie oplevert. Een enkel voorntje vergist zich, maar er zit weinig vis van formaat dichtbij. We zitten inmiddels ook in het dode tij, dus ik moet wat verzinnen. Ik besluit terug te gaan naar de eerste clip, en daar nog een meter of tien extra afstand bij te pakken. Ik verwissel de 80 grams speedkorf voor een 60 grams, want ik zie dat het idee van Paula haar geen windeieren legt. Ik knoop een iets zwaardere onderlijn van een meter lengte aan mijn montage, met daaraan een haakje 14, beaasd met twee wormen. Ik pomp weer zes korven voer op de stek, en ineens vliegt mijn top krom! De hengel gaat krom tot het kurk, en ik voel meteen dat dit de vis is die ik zo graag wil vangen! Na een schitterend gevecht komt een prachtige grote winde in het net! Wat een ontlading na al dat geworstel om een visje te vangen! Hier kwam ik voor!
EEN MOOIE EN PRODUCTIEVE DAG
Met zo’n prachtige vis is mijn dag al helemaal geslaagd, maar we vissen nog fanatiek door! Zowel Paula als ik vangen nog een paar sterke brasems, en we genieten met volle teugen! Wat zijn we blij dat we tóch zijn gegaan, ondanks de uitdagende omstandigheden! We hebben door goed na te denken over ons voer, onze stek en onze montages het maximale uit de situatie weten te halen, en dat geeft enorm veel voldoening kan ik je vertellen! We besluiten dat het mooi is geweest, en ruimen onze stek weer op. Want wanneer we alles weer in de auto hebben staan wacht ons nog één grote uitdaging: over het modderpad weer naar boven komen.. Het vergt een paar pogingen met een flinke aanloop, maar wanneer we uiteindelijk weer bovenaan de dijk staan is de opluchting compleet. het was een dag voor in de boeken, en we hebben weer enorm veel geleerd!
