Alle strijders verzamelen! De Cat Fish Matties gaan op jacht naar meerval!
Wanneer de Cat Fish Matties uit Nederland en Italië samenkomen, beven de meervallen in Nederland! Daar móest Viswereld bij zijn, en zo geschiedde! Het werd een werkelijk bizarre expeditie! Lees snel verder!
Het is een stormachtige vrijdagochtend wanneer ik besluit me nog eens lekker om te draaien in mijn warme bedje. De ochtend ervoor lag ik nog in het donker in de harde wind en regen te strijden voor een meerval in de bellyboat, en dat pakte goed uit. Ik boekte mijn succesje, een meervalletje van zo’n 1,20, en de vangdrang was weer voor even bevredigd. Maar vandaag doen we het even rustig aan. Wanneer ik om acht uur s’ochtends mijn eerste kop koffie inschenk en mijn telefoon erbij pak, zie ik dat ik in een bericht op Facebook van Strijder Paul Breems ben getagd, en meteen komt er ook een appje van hem binnen: de Cat Fish Matties uit Nederland en Italië komen bij elkaar voor een meervalsessie hier in Nederland! Mijn hart slaat een slag over, en gelijk begin ik met mijn apparatuur bij elkaar te scharrelen: hier móet ik bij zijn! Ik voel nu 100% dat ik leef, want precies dít is waar ik Viswereld voor ben gestart: het maken van dikke, vette reportages over extreme visserijen! En beter dan dit gaat het niet worden! Want niet alleen is alles qua materiaal perfect geregeld, ook het verblijf en vervoer is inmiddels in kannen en kruiken. Een bijna militaire operatie om een aantal van de meest gepassioneerde Europese meervalvissers bij elkaar te brengen. En Viswereld is erbij!
Tekst en foto’s: Johan Struwe/Cat Fish Matties.
Van het ene moment op het andere is mijn complete planning voor de komende vier dagen compleet overhoop gegooid, en wat geniet ik daarvan! Want kansen als dit moet je gewoon blind pakken, weer of geen weer. Ik pak de agenda erbij, en zie dat er op een niet te missen uitvaart na niet veel bijzonders in de planning staat de komende dagen. De paar overige dingetjes die ik had staan veeg ik er resoluut uit, want hier wil ik zoveel mogelijk bij zijn! Eerder maakte ik voor dit platform al een reportage met Paul op de Limburgse Maas, en deed Viswereld als eerste verslag van zijn nieuwe Benelux-record. Beide artikelen zijn nog steeds de meest gelezen artikelen op dit platform, tot op de dag van vandaag! Maar ik vermoed dat daar nu verandering in gaat komen, want dit avontuur: dat is ongekend! Er komt immers een behoorlijke delegatie aan meervalcracks bij elkaar! De Nederlandse Cat Fish Matties ‘Strijder’ Paul, ‘Mo’ Mohammed, ‘Chopper’ Bjorn en ‘Pilkerking’ Freek. Vanuit Italië komen Matteo en ‘Black Beard’ Allessandro . Het is een gezelschap dat zijn strepen in de meervalscene méér dan verdiend heeft, en de komende tijd gaan we samen op jacht! Ik scharrel mijn drone en camera’s bij elkaar, zorg dat alles is opgeladen en rij nog even langs de winkel in Zaltbommel om wat visspulletjes aan te vullen voor de zekerheid. Om vier uur in de middag heb ik met Paul bij Eindhoven Airport afgesproken om de mannen uit Italië op te halen, waarop we naar het huis van Paul in Nijmegen rijden waar ze deze dagen zullen verblijven. In de tussentijd heeft Paul niet stilgezeten: bij William Bouman van Visboot Totaal heeft hij voor de mannen complete Raptor bellyboten geregeld met alles erop en eraan; en dat is een huzarenstukje! Ik bel William om eens te vragen hoeveel voeten dit in de aarde had, en dat blijkt nogal wat! William: ‘Paul belde me zondagmiddag om een uur of drie uit het niets op dat de mannen uit Italië langskwamen, en dat ze werkelijk álles nodig hadden! Dan ga je meteen maar aan de slag! Bellyboten plakken, accu’s, motoren en fishfinders bij elkaar zoeken; het was even snel schakelen! Die gek wil alles immers ook nog minimaal driedubbel hebben! Maar goed, ik ken hem inmiddels een ‘beetje’, dus ik hou altijd rekening met een last-minute telefoontje van Paul hahaha! We hebben het uiteindelijk precies op tijd gered, dus jullie kunnen je uitleven. Paul kennende zullen er gedurende deze komende dagen nog wel wat spoedleveringen nodig gaan zijn, dus ik kruip er vanavond maar vast vroeg in’. (noot redactie: dat was maar goed ook, want William mocht de eerste nacht inderdaad opdraven om het een en ander op te lossen 🤣)
OP NAAR EINDHOVEN
De hele ochtend raast er al een storm over Nederland, dus ik hou de vluchtgegevens de hele dag in de gaten. Maar in de middag neemt de wind snel in kracht af, gelukkig. Ik kleed mezelf dik aan, want ik heb nog geen idee of er al meteen na aankomst gevist gaat worden, en stap in de auto naar Eindhoven Airport waar ik om vier uur met Paul heb afgesproken. Ik heb mijn bellyboat, waadpak, accu’s en visspullen achterin, dus ik ben klaar voor elke wending die deze rare middag gaat aannemen. Met Paul weet je het immers nooit! Matteo en Allessandro landen stipt op tijd om 16.55 uur, we proosten bij aankomst met een biertje en daarna rijden we naar het huis van Paul, waar de mannen de komende dagen zullen gaan verblijven. Overigens heeft Paul een lekker weekendje uitgekozen hiervoor.. Er razen dit weekend twee stormen over, de regen zal uitbundig gaan vallen en het is nog koud ook. Maar ook dat is Paul. Die kijkt niet naar weerberichten, maar gaat gewoon. We kennen hem niet anders. Die mentaliteit heeft hem geen windeieren gelegd, en sinds ik zelf ook een heel klein beetje van die mentaliteit heb overgenomen (waar je mee omgaat word je mee besmet..) mij ook niet. Ook ik maak enorme sprongen vooruit in mijn visserij, vooral doordat ik er tegenwoordig ook op ga als het hard waait of regent. En vaak zijn dat de beste dagen!
DOOR NAAR NIJMEGEN
Met twee busjes rijden we vanaf het vliegveld naar Nijmegen. Matteo rijdt met mij mee, en onderweg kletsen we honderduit over het meervalvissen. De passie voor deze unieke visserij komt bij ons allebei zo’n beetje uit de oren, dus sprake van een taalbarrière is er niet. We snappen elkaar blindelings! (ik kan overigens sowieso altijd wel heel goed met Italianen overweg). We staan allebei te popelen om te gaan vissen, maar dit zit er voor mij helaas vanavond niet in. Ik word morgenochtend om tien uur op een uitvaart in Bilthoven verwacht, dus ik zal deze avondsessie moeten overslaan. Eenmaal thuis bij Paul installeren de mannen uit Italië zich in de logeerkamer, en wanneer dat klaar is bestellen we een tafel vol vette hap: friet, kipcorns en kaassouffle’s leggen een flink bodempje voor de zware dagen die gaan komen, en dat zullen we nodig gaan hebben met deze omstandigheden.. Paul laat ons de dreg zien waarmee hij zijn Benelux-record heeft gevangen, en deze is ondanks de dikke draad behoorlijk vervormd! Wat moet dat een geweld zijn geweest! Het laat maar zien dat je op meerval nóóit met te licht materiaal moet vissen. Een les die ik afgelopen zomer zelf ook helaas geleerd heb.. Ik neem na het eten afscheid van de rest en rij terug naar huis. De mannen zelf besluiten er later nog een paar uurtjes op te gaan, maar zonder succes helaas. Wél kwamen er wat technische zaken aan het licht, dus William Bouman mocht weer op komen draven met wat reserveonderdelen. Vervelend, maar goed dat het in het begin van de trip gebeurt, en niet halverwege. Nu is al het materieel in elk geval stabiel. De volgende ochtend bezoeken mijn vrouw en ik netjes gekleed de uitvaart, en komen zo rond een uur of half één in de middag weer thuis. De wind giert ons om de oren, dus we moeten even kijken wanneer en hoe we de volgende vissessie gaan plannen.. We balen van deze onvoorziene omstandigheden, want vorige week voorspelden de weerlieden nog een weekje rustig weer. Gaat het nog lukken om vandaag te gaan vissen?
WE GEVEN ER EEN KLAP OP!
Terwijl ik in mijn nette pakkie op de uitvaart ben, en Paul naar de turnwedstrijd van zijn dochter aan het kijken is horen we even niets van de rest van de groep. De kans is natuurlijk groot dat die na de voorgaande nachtelijke escapades nog op één oor liggen, maar er moet natuurlijk wél een goed plan worden gemaakt met de huidige omstandigheden in het achterhoofd. Met een windkracht 5/6 overdag, en een op zondagochtend naar noordoost draaiende wind is er eigenlijk nog maar één window over waarin succes te verwachten valt: de nacht van zaterdag op zondag. En dan ook de héle nacht! We geven er snel een klap op, ik duik nog even twee uurtjes mijn bed in voor een hazenslaapje, en vreet mezelf daarna tot aan mijn oren vol met roti. Want we zullen de brandstof goed kunnen gebruiken in de koude nacht! Een plan is snel gemaakt. We zullen gaan vissen op één van onze grote rivieren, en de aangrenzende grindgaten. Op beiden verwachten we volop grote meerval, dus we staan te popelen om er op te gaan! Maar eerst nog even een stukje logistiek. Nadat we op de startplek van de drift alle bellyboten hebben uitgeladen en opgebouwd, rijden we met een aantal auto’s naar de ‘finish’ van de drift. Paul heeft een flinke aanhanger mee, en het idee is om na afloop alle bellyboten tegelijk op de aanhanger te gooien en terug te rijden naar het startpunt. Net zo makkelijk. Ondertussen breek ik door een lompe actie van mezelf de steun van mijn fishfinder bij het uitladen van mijn bellyboat. Ik probeer hem nog te repareren, maar de schade is te groot. Ik pak een spanbandje uit mijn bus en zet de boel maar provisorisch vast. Hoezo strijden? Het begint al voor we te water liggen! Eenmaal terug bij start worden we aangesproken door wat bezoekers van het restaurant waarvan we de parkeerplaats gebruiken. Ze vragen zich af wat we aan het doen zijn, en natuurlijk geven we uitgebreid antwoord. Paul laat op zijn telefoon wat recente vangsten zien, en met grote ogen kijken de mensen naar de monsters op het schermpje. Ze vinden het super interessant en raken niet uitgevraagd! Zo zijn we als Cat Fish Matties ook een beetje een ambassadeur van onze sport! We nemen hartelijk afscheid van ons ‘publiek’, en kiezen in het pikdonker het ruime sop. De rivier stroomt met maar liefst zes kilometer per uur, dus die is de facto onbevisbaar. Maar het gekke is dat er wél dikke meervallen vól op die harde stroming liggen! Ze zijn alleen niet goed aan te vissen met die gierende stroming. Zelfs een 200-grams loodkop blijft niet recht onder de transducer. We besluiten ons door de stroming mee te laten nemen naar het eerste grindgat, en hier ons geluk te beproeven. Dat bleek een behoorlijk goede keuze!
DE NACHT VAN DE VARKENS!
We speuren de put af naar een teken van leven, maar komen weinig vissen tegen op half water. Ineens zie ik een signaal, vis het aan, krijg een knal op de top en sla raak: een meervalletje van tegen de meter brengt ons van de nul af, en dat is altijd een mooi moment! Ineens hoor ik de ratel van de reel van Bjorn krijsen in de verte. Ik lig te ver weg om erheen te varen, maar ik weet nu al dat hij een dikke vis aan het drillen is! En dat blijkt: er komt een brute vis boven, en de euforie is compleet! We gaan aan wal voor mooie foto’s van dit monster, en nadat de vis zijn vrijheid weer heeft teruggekregen zoeken we fanatiek weer verder. Het slechte weer en de harde wind deren ons niet! We zijn écht aan het strijden! Dobberend op de golven en drijfnat van de niet aflatende zeikregen hebben we maar één doel: dikke varkens vangen! En dat lukt, want nog geen kwartier later zit ook tweelingbroer Freek een dikke unit te drillen! De avond kan nu al niet meer stuk! Wat een bakken van vissen! En we zijn nog maar net begonnen! We wisten niet dat dit nog maar het opwarmertje zou zijn van wat een bizarre nacht zou gaan worden..
DE ENE DIKKE VIS NA DE ANDERE!
We zijn met zijn zevenen compleet euforisch en eigenlijk gewoon helemaal gek in de kop! We voelen de regen en de wind al niet meer, en strijden er lustig op los! En het lijkt wel of de weergoden doorhebben dat we echt complete schijt aan ze hebben, want zowel de wind als de regen stopt uiteindelijk ook zo halverwege de nacht. Zelfs die hebben de moed tegen ons opgegeven. We zijn toch niet te stoppen! Ondertussen kom ik een iets groter signaal tegen, en ook deze hapt toe op de Monster Slug: een meerval van zo’n 1.40 meter trekt de hengel mooi krom, maar ik wist toen niet dat die hengel later nóg wat krommer zou gaan.. Ondertussen zit Paul in zijn bellyboat flink te touwtrekken met iets aan de andere kant van zijn lijn. Volle bak hangt hij in zijn hoepelkromme hengel, en hij zet volop druk op het monster onder water! Als Nederlands recordhouder heeft Paul wel vaker met dat bijltje gehakt, maar het blijft toch altijd billenknijpen wanneer er zó iets groots met volle kracht terugvecht! Als de vis voor het eerst door het oppervlak breekt weten we niet wat we zien! Wát een kop! De vis neemt meteen weer een onstuitbare run die Paul maar net weet te pareren, maar delft uiteindelijk toch het onderspit tegen deze door de wol geverfde Strijder met een hoofdletter S!
EN HET GAAT MAAR DOOR!
Je dankt al elke God op je blote knieën wanneer je één vis van dit kaliber vangt in een sessie, maar inmiddels zitten we al op drie stuks uit de buitencategorie! Wat een bizarre nacht is dit! Er komen ook steeds meer vissen op half water liggen, ook op de ondiepere delen. Of moet ik zeggen: júist op de ondiepere delen? Want daar lagen de grootste varkens! Het ene monster na het andere verschijnt op onze schermen, en fanatiek vissen we ze allemaal zo secuur mogelijk aan. Ze bijten natuurlijk lang niet allemaal, maar de vangsten blijven maar doorgaan! Ook worden enkele aanbeten gemist en een paar vissen verspeeld. Het hoort er allemaal bij helaas.. Zo slaat Paul mis op een absoluut monster dat minimaal de 2.30 meter zou hebben aangetikt! Hij is er nog een poosje doodziek van, maar hij vist er niet minder scherp om! Millimeter voor millimeter speurt hij de plas af voor het volgende dikke monster. De Catfish Twins gaan ondertussen rustig door met vissen vangen, dus de toppen blijven krom gaan in de zwarte nacht! Het geeft ons letterlijk vleugels! We voelen geen kou, dorst of honger meer. We hoeven zélfs niet te pissen. We zitten op een complete flow van onoverwinnelijkheid, ondanks het feit dat niet iedereen nog vis heeft gevangen. We gunnen elkaar de vangsten van harte, en zijn letterlijk dolblij voor de ander als die met een dikke unit op de foto mag. En zo hoort het ook! Strijders onder elkaar gunnen elkaar het beste!
EINDELIJK MIJN BELONING
Ondertussen geniet ik ook van de successen van de anderen. Ik vind het werkelijk geweldig om te zien hoe de mannen genieten van die prachtige vangsten, en ben zelf al lang dol- en dolblij met mijn twee meter- en anderhalvemeter vissen. De vorige keer dat ik hier met Paul op pad was, was ik slechts een soort toeschouwer, die slechts kon toekijken hoe Paul een prachtige bak ving die dag, terwijl ik een blank mocht noteren. Nu voel ik mezelf alweer een hele stap verder. Ik blank immers eigenlijk nooit meer op meerval. En dat in enige maanden tijd! Ik wist echter niet wat er op dat moment van achter stiekem kwam aanzwemmen…
Terwijl ik eigenlijk vooral lig toe te kijken hoe Allessandro achter een vis aan aan het jagen is, zwemt er ineens een werkelijk enorm signaal mijn scherm binnen, op slechts drie meter onder de bellyboat! Ik verstijf van schrik, maar herpak me snel. Ik hang mijn shad in de baan van de vis, hef mijn hengel iets en laat de shad precies voor de kop van de vis zakken. De vis stopt voor een seconde, en ineens volgt een niet eens zo heel harde aanbeet. Het is meer een soort frummel.. Toch sla ik aan, en zet de haak vast op een massief gewicht waar geen beweging in te krijgen is! Gelijk schreeuw ik naar Paul: ‘Dit is ‘em! Dit is mijn tweemetervis!’. Ondertussen trekt de enorme meerval een totaal onhoudbare sprint naar de bodem, zo’n twaalf meter dieper. Terwijl ik de sterslip van mijn reel werkelijk pot- en potdicht heb gedraaid neemt de vis met speels gemak meters lijn van de spoel af. Doordat ik met dezelfde set en lijn ooit eens in een grote boom onder water heb vastgezeten, en die boom letterlijk van het talud heb afgetrokken en de dikke tak waarin ik vastgehaakt zat heb kunnen afbreken, heb ik een grenzeloos vertrouwen in mijn 45/00 Big Cat Hunter Redline. Ik blokkeer de spoel dus nog extra met mijn duim, en de 600-grams Unicat Vencata Pro Belly Stick buigt tot diep in het handvat! Ik hoor het carbon letterlijk kraken! Ondertussen blijft de vis maar naar de bodem duiken, maar ik merk dat ik hem steeds een stukje verder boven de bodem kan blokken. Wanneer het monster niet meer dieper dan de helft van de waterkolom weet te komen weet ik dat ik aan de winnende hand ben. Maar er kan nog zó veel fout gaan! Een uitgebogen dregpunt, een falende knoop, een brekende hengel: wanneer je materiaal zó extreem wordt belast moet alles kloppen! En gelukkig deed het dat vandaag ook. We brengen de vis in het oppervlak, Mo neemt hem met het stringertouw mee naar vaste wal en het zeiltje wordt uitgelegd en natgemaakt. We meten de vis op, en deze blijkt 220 centimeter te meten! Een droom die voor mij is uitgekomen! We maken een enorme serie foto’s van deze prachtvangst, en laten haar daarna weer gaan. Met een enorme staartslag duikt ze weer de diepte in, en ik ben even helemaal stil.. Eigenlijk de rest van de nacht. Ik ben zó voldaan, zó tevreden dat ik helemaal geen zin meer heb om weer verder te gaan met jagen. Het is goed zo. Niet veel later vatten we ook daadwerkelijk de terugtocht aan, en ik kan niet snel genoeg aan wal gaan. Ik wil naar huis om het artikel dat je nu leest te schrijven. Want ik wil dat je de adrenaline in de tekst kunt proeven, de nacht zonder slaap, strijden in de wind en de regen. Het extreem brute gevecht met een meerval uit de absolute buitencategorie en de euforie wanneer zo’n vis eindelijk op het zeil ligt. Zo ie die tekst immers bedoeld. Ik neem uitgebreid afscheid van de CFM-mannen en race naar huis. Het kon geen beter weekend zijn..
CFM RULES!!!
Wat ben ik blij dat ik dit knettergekke weekend ben uitgenodigd om aan te haken bij de Cat Fish Matties, want wat is het een gave en diverse groep mensen! Daar zitten we dan met zijn zevenen in onze opblaasbootjes in het holst van de nacht op een kolkende rivier: twee Limburgers die met het blote oog amper uit elkaar te houden zijn, een knettergekke Nijmegenaar die geen slaap nodig heeft, een Marokkaanse Rotterdammer die werkelijk áltijd het toonbeeld van kalmte is in extreme situaties, en dit weekend als extra ook nog een Amsterdammer die zijn absolute droom heeft zien uitkomen. En dat had zonder jullie nooit gebeurd mannen! De peptalks van Paul (je moet altijd blijven strijden man! Weer of geen weer!), de tips en tricks van Bjorn en Freek en de resolute aanpak van Mo die me hielp de vis veilig aan wal te brengen: ik had dit zonder jullie inzet en enthousiasme nooit zullen beleven. En dat zal ik nooit van mijn leven vergeten! Cat Fish Matties zit voor de rest van mijn leven in mijn hart!
Mijn grootste dank daarvoor mannen! CFM🤍🖤 per siempre!
