Aan boord met.. Roelof Hemmen: een loeitaaie dag vol goede gesprekken!
In Aan boord met nodigen we een bijzondere Nederlander uit aan boord voor een dagje vissen en een goed gesprek. Lees snel verder!
In de nieuwe rubriek ‘Aan boord met’ nodigt Johan Struwe van Visgids Biesbosch bijzondere Nederlanders met een mooi verhaal uit aan boord voor een dagje vissen in de Biesbosch, en vraagt hij hen het hemd van de lijf over hun carrière, hun leven en natuurlijk de rol van het vissen daarin. De vorige afleveringen mochten we Jos Klaster, beter bekend als DJ Jose aan boord verwelkomen, net als oud-oorlogsverslaggever Jaap Van Deurzen. Vandaag ga ik op pad met niemand minder dan Roelof Hemmen, TV- en radiopresentator bij onder meer BNR Nieuwsradio, RTL Nieuws en Jinek. Letterlijk jarenlang heb ik tijdens mijn werk naar de show van Roelof op BNR Nieuwsradio geluisterd, en ik heb hem altijd gezien als het summum van aimabiliteit en eruditie. Toen ik mijn baan opzegde, en fulltime ging gidsen, trok ik de stoute schoenen aan, en stuurde hem (of eigenlijk zijn redactie) een mailtje: ik had immers een leuk ondernemersverhaal te vertellen. Tot mijn eigen verbazing volgde een uitnodiging om naar de BNR-studio in Amsterdam te komen, en mijn verhaal te vertellen. Ik heb daar gestotterd, gestameld en misschien veel te snel gepraat, maar toch kreeg ik veel leuke reacties op de uitzending, en ik bleef via de socials een beetje contact met Roelof houden.
Tekst en foto’s: Johan Struwe
Jaren later komt er ineens een boeking binnen in mijn geautomatiseerde agenda: het blijkt Roelof te zijn, die mijn verhaal blijkbaar dermate interessant vond dat hij het samen met een vriend eens wilde ervaren. Het werd een bijzondere visdag. Niet alleen kwamen er grote vissen aan boord, waaronder een 1.10 snoek voor Roelof, maar het werd ook een hele gezellige dag vol mooie gesprekken. Want Roelof is buiten de muren van de studio echt exact zoals je hem op televisie ziet of op de radio hoort: aimabel, vriendelijk en intelligent. Iemand die écht in zijn gesprekspartner is geïnteresseerd, zoals het een goed journalist natuurlijk ook betaamt. Fast Forward naar 2024, bijna 2025, en ik heb zoals bekend naast Visgids Biesbosch ook dit platform opgestart, met daarop deze leuke rubriek. Ik besluit Roelof een appje te sturen met de vraag of hij hieraan wil meewerken. Een antwoord blijft niet lang uit: vandaag gaan we op pad. Geen druk, geen gestress, maar gewoon lekker vissen en praten over de zaken die het leven mooi maken. Ik had er geen betere gast voor kunnen uitkiezen! Snel leg ik de boot in het water, en varen we af. Het weer is werkelijk prachtig: amper wind, een lekker zonnetje en een compleet verstilde Biesbosch verwelkomen ons. De elektrische handschoenen liggen op te warmen in het console, maar blijken niet nodig. Rustig varen we naar de diepere plekken waar ik momenteel de snoekbaars verwacht. Targetvis nummer één van vandaag.
OVER DE OCEAAN
Ik had Roelof al een tijdje niet gesproken, en dat is ook geen wonder: zijn laatste project was een zeilreis over de Atlantische oceaan met 14 medepassagiers. Niet alleen andere ‘BN’ers’ maar ook bemanningsleden, schippers en koks. Een drukte van belang op het zeilschip dus, maar de groepsdynamiek deed zijn werk: wanneer iemand er even doorheen zat, wat op zo’n reis natuurlijk niet heel gek is, liet de rest van de opvarenden diegene even met rust, óf bood juist een schouder om op uit te huilen. Zo werd deze onvergetelijke reis ook het succes waarop de producenten hadden gehoopt. Ik hoor het verhaal aan terwijl ik de boot rustig naar de snoekbaarsstekken toe stuur, en denk aan mijn eigen verre reizen naar onbekende bestemmingen die ik in mijn leven heb gemaakt. Reizen zou eigenlijk verplichte kost moeten zijn voor de huidige generatie jongeren: je leert er zó veel van! Andere culturen, improviseren en het verleggen van grenzen is wat er momenteel lijkt te ontbreken in het leven van de jongste generaties, en dat is zonde! Maar goed, we zijn hier om te vissen, dus ik ga aan de slag. We arriveren op de eerste diepe kuil, ik klap de Livescope-transducer uit en leg Roelof uit wat de bedoeling is: hou je shad een centimeter op het scherm boven de bodem, terwijl ik op de elektromotor al zigzaggend de kuil uit zoek naar actieve vis. We vinden hier echter niets, en vertrekken naar de volgende, diepere put.
VERLOREN LIEFDE
Het is tien minuutjes varen naar de volgende put, en deze is een stuk dieper. Ik laat Roelof de shad weer boven de bodem presenteren, en opeens komen we vissen tegen! Het blijken kleine meervalletjes te zijn, maar ze laten zich niet vangen. Jammer! Het gesprek komt op de liefde, en het verlies daarvan. Wat niet iedereen weet is dat de tweede vrouw van Roelof, Marjon na een huwelijk van twaalf jaar aan de vreselijke ziekte kanker is overleden. Ik vraag uit oprechte interesse hoe hij dat ervaren heeft, en even zie ik emotie in die glinsterende pretogen.. Ik vraag dat omdat ik inmiddels zelf ook al tien jaar met mijn Cindy ben getrouwd, en ik me eerlijk gezegd werkelijk geen raad zou weten wanneer zij bij me weg zou vallen. Je bent na zo’n lange periode zó met elkaar vervlochten, mijn wereld zou echt instorten! Roelof is openhartig als altijd, en legt me uit dat er bepaalde coping-mechanismes in werking treden op zo’n moment. Je gaat vrijwel automatisch in de ‘regelstand’, want er komt natuurlijk ook enorm veel op je af. Wat ook meespeelde is het feit dat het natuurlijk al een kwestie van de maanden tellen was, hoewel Marjon zelf die strijd nooit heeft opgegeven. Strijdbaar tot de laatste dag.. Overigens heeft Roelof het geluk in de liefde weer gevonden bij ‘rooie’ Marjon: een goede vriendin en naamgenote van Marjon, die in de rouwperiode zijn steun en toeverlaat was. De vonk sprong over na een gezamenlijk etentje met nog een vriendin, en het laat maar zien wat voor bizarre wendingen het leven kan nemen! Het brengt ons op de dood an sich. Beiden zijn we enorme levensgenieters, en we halen allebei alles uit het leven wat erin zit. Dan is de gedachte aan het sterven een extreem beklemmende.. Maar we zullen er niet aan gaan ontkomen, helaas. Carpe Diem en Memento Mori, ze zijn als Yin en Yang.. Midden in ons gesprek stijgt er ineens een vis naar de shad op het scherm. Roelof krijgt een tik op de hengel, en na een korte dril komt er een prachtige snoekbaars in het net! Eindelijk een aanbeet!
ALTIJD JA
Terwijl we stug, maar zonder verder succes doorvissen praten we over leukere zaken in het leven: ondernemerschap, kansen pakken, samenwerken en uitdagingen aannemen. Het zit ons als ondernemers allebei in het bloed, en Roelof deelt nog een leuke persoonlijke eigenschap met me: hij zegt op vrijwel alles ‘ja’ waar hij voor gevraagd wordt. Waar ik zelf tegenwoordig toch heel vaak nadenk over aanvragen en aanbiedingen en er niet té impulsief in spring, vaak ‘nee’ zeg tegen zaken en veel op mijn onderbuikgevoel doe, staat Roelof daar veel opener en positiever in. En dat heeft hem geweldige ervaringen, successen maar ook soms daverende mislukkingen opgeleverd. En dan voel je dat je leeft! Ik knoop deze levensles in mijn oren. De afgelopen jaren ben ik meerdere malen door potentiële zakenpartners in de steek gelaten, en dat heeft me op zakelijk gebied een beetje een grommerige cynicus gemaakt. Eerst zien, dan geloven. Het kan dus ook anders, en ik geloof ook beslist dat je met zo’n open houding de juiste mensen aantrekt. Wat we níet aantrekken zijn echter snoekbaarzen.. We krijgen werkelijk geen stootje, en zien ook steeds minder vissen op het scherm. Ik heb een plan: het is zonnig winterweer, dus als we ondiepe plekken vinden die in de zon en uit de wind liggen zóuden we wel eens tegen snoek aan kunnen lopen. We gaan wat stekjes af, maar overal is de stroming veel te hard. Iets waar snoek niet gek op is. Er is een hoogwatergolfje in het gebied aan de gang, dus veel stekken blijven vruchteloos. Ik laat mijn hersentjes kraken, en besef dat de enige stromingsluwe stek het stuk bij de jachthaven is. Hier zit immers een sluis in de weg, dus we varen rustig daarheen. Eenmaal aangekomen zet ik de elektromotor op een route langs de rand van een ondiep plateautje, en samen werpen we het kantje uit. Worp na worp gaat voorbij zonder actie, maar ineens staat Roelof met een kromme hengel in handen! Een mooie snoek heeft de chatterbait vlakbij de boot gegrepen, en brengt de score op twee..
MOOI MENS
Dit succesje brengt weer wat motivatie bij ons terug. Snel zetten we de vis terug en gaan weer verder met het uitmillimeteren van de kantjes. Als er eentje zit, zitten er immers meer! Tijdens het binnenspinnen krijg ik ineens een extreem flauw tikje op de top. Ik geef een haal en sla mis. Een dikke kolk verraadt dat het tóch een snoek was, dus snel werp ik weer op dezelfde plek. Wéér krijg ik een aanbeet, en daarna nog één! Maar deze snoek laat zich blijkbaar toch niet foppen.. Het zit er vandaag gewoon niet in. Het is één van de taaiste visdagen die ik hier ooit heb meegemaakt, en dat verbaast me. Met 1020 hectopascal luchtdruk, een bewolkte lucht en een zacht briesje mankeert er immers niet veel aan het visweer vandaag. Behalve wellicht de noordenwind dan. We besluiten het te nemen zoals het komt, en breien een eind aan de visdag. De kachel en het wijntje thuis lonken naar ons, en we nemen hartelijk afscheid van elkaar. Wat me behalve de slechte vangsten van vandaag zal bijblijven zijn de wijze woorden en nieuwe inzichten die Roelof me vandaag heeft gegeven. Dank dat je vandaag aan boord was Roelof. Je bent een mooi mens!
