Strijden in de stroming: vissen op XXL-meerval met Paul Breems!

Al ver voor de wekker, die ik op het onchristelijke tijdstip van vier uur s’ochtends had gezet was ik al klaarwakker. Want ik heb de dagen naar vandaag letterlijk afgeteld deze week! Vandaag mag ik immers mee op jacht met iemand die letterlijk lichtjaren verder is in zijn visserij op meerval vanuit de bellyboat dan ikzelf: Nederlands recordhouder meerval Paul Breems! Deze kans om in één dag meer te leren dan in alle weken hiervoor, én op een gaaf artikel laat ik beslist niet liggen! En ik kwam niet voor niets vroeg uit bed!

Tekst en foto’s: Johan Struwe

Na twee koppen koffie en een sigaartje in de serre sta ik al te stuiteren om te vertrekken, maar eerst nog even een korte stop in het kleinste kamertje. Anders gaat het me onderweg bezuren. Ik moet immers een dik uur rijden. Na gedane zaken stap ik snel in, en stuur de bus de donkere nacht in. In een Autobahn-esque tempo laat ik de kilometers asfalt onder me door vliegen, op weg naar de locatie die Paul me gestuurd heeft: een plek aan de Limburgse Maas, waar hij al eerder dikke vissen heeft gevangen. Hij was er overigens al een tijdje.. Op mijn telefoon kwam al tijdens mijn eerste kop koffie net uit bed het ene filmpje na het andere van dikke vissen op de Livescope voorbij. Ze zitten er dus! Na een ruim uurtje arriveer ik ook, en snel brengen we ook mijn bellyboat in gereedheid. Terwijl ik mezelf van de oever af laat drijven, vraag ik mezelf af of ik soms levensmoe ben. In het pikkedonker een hard stromende rivier op in een soort XL-badeend met een elektromotortje.. Maar na een paar minuten ronddobberen voelt het alweer vertrouwd en zelfs sereen. Ik kom verbazend goed met de elektromotor tegen de harde stroming in, dus dat geeft vertrouwen. Had ik al gezegd dat de Maas hard stroomde? Kanonnen, wat giert ie erover zeg! Het heeft in het hele stroomgebied van de rivier de laatste week volop geregend, en al dat water perst zich nu door dit smalle stuk heen. Dat wordt strijden!

DIKKE VISSEN!

Terwijl Paul achter een vis aan zit, ben ik nog wat onwennig aan het zoeken. Mijn shad heb ik in het beeld van de Livescope, vlakbij de bodem. Ik heb daar immers al een paar vissen stijf tegenaan zien liggen. Maar opeens komt een gigantische meerval op half water het beeld in zwemmen! Snel draai ik mijn shad omhoog, maar de vis stuift gelijk weg. Balen! Daar was ik net even te langzaam met opmerken dat er wat aan kwam.. Ook een volgende joekel, die stijf tegen de bodem ligt schuift zijdelings het beeld uit wanneer ik de shad presenteer, en laat zich ook niet meer terugvinden. Net op dat moment krijg ik een berichtje van Freek Janssen, met de tip om het daar eens met de jig te proberen. Toevallig had ik eerder net twee Nemo Bigheads aangeschaft voor de reportage die Freek en ik later gaan doen, en ik had er eentje meegenomen vanochtend. Die knoop ik dus maar eens aan de kevlar onderlijn om alvast uit te proberen. Bij de volgende vis die ik op half water tegenkom presenteer ik de Nemo net boven die vis (ook weer een enorm exemplaar!), maar deze reageert niet. Daarop geef ik een rustige haal naar boven, om de kenmerkende actie van het kunstaas te ontlokken, maar hier was de vis niet van gediend! Met een enorm schot maakt deze zich uit de voeten, en ik vóel de daardoor veroorzaakte waterverplaatsing letterlijk op mijn flippers! Kortom: dat vissen met de Nemo laat ik me wel eerst door Freek goed uitleggen als we op pad gaan, en ik kies weer voor de shad.

Dat vissen met de Nemo mag Freek me nog maar eens goed gaan uitleggen..

FANATISME EN STRIJDLUST

Ik vroeg me altijd af hoe het kwam dat Paul zo vaak zulke enorme vissen vangt, en toen ik hem zo’n anderhalf jaar geleden voor het eerst in levende lijve ontmoette bij de open dagen van Hengelsport Zaltbommel snapte ik dat ineens een stuk beter.. Ik kan zelf soms een over-energieke stuiterbal zijn, maar Paul slaat alles! Die eet, slaapt en droomt meerval! Als je naast het bestieren van een eigen bouwbedrijf en het runnen van een gezin nog de energie hebt om in de donkere uren achter de grootste monsters aan te gaan ben je echt wel een strijder! En ook vandaag liet hij dat weer zien. Constant zat hij achter vissen aan die ik nog niet eens had gezien, en eenmaal gevonden wordt er gestuurd, gedraaid en beslopen dat het een lieve lust is! Terwijl ik dit schouwspel eens zit te bekijken krijg ik ineens een harde tik op mijn shad, die nog vlak boven de bodem hangt. Ik haal uit, maar sla een gat in de lucht! Een snoekbaars blijkt de boosdoener, want ik zie de vis weer op het scherm naar de bodem zwemmen. Maar ik schrok me een hartverzakking! Weer helemaal scherp ga ik ook weer op jacht naar grote vis, en weer verjaag ik een grote meerval met mijn shad. Paul legt me uit hoe ik de vis beter kan benaderen: zorgen dat je de vis van achter benadert, en de shad dan niet met de reel laten zakken, maar gewoon de hengeltop verder laten zakken. Allemaal veel subtieler dan hoe ik het doe. Ik heb nog heel veel te leren. Want tijdens het gidsen met mijn gasten weten we ze altijd prima te vangen, maar dit is een compleet andere situatie! In de Biesbosch en op het Hollands Diep stikt het van de meervallen, klein en groot. Tros dauwpieren voor de neus hangen en we vangen letterlijk elke dag kleine en middelgrote meervallen. Dat soort formaten zijn voor de gasten al lang goed, en een onvergetelijke ervaring, maar wij zijn hier vandaag voor XXL. En dat is echt een heel ander spelletje..

MATERIAAL

Over het gebruikte materiaal kunnen we kort zijn: lomp sterk en volledig hufterproof! Zelf heb ik speciaal voor vandaag een set opgehaald die nog een tandje steviger is dan mijn Zeck V-Stick die ik tijdens het gidsen gebruik: de hengel is een Unicat Vencata Belly Stick, een korte (160 centimeter) hengel met een werpgewicht van 300-600 gram. Een behoorlijke pook dus! Daarop een Black Cat 301 reel, opgespoeld met 45/00 Big Cat Hunter Redline. Alles overigens verkrijgbaar bij Hengelsport Zaltbommel. Als kunstaas gebruik ik een loodkop van 200 gram met daarop een Berkley Sick Vamper shad in de grootste maat. De kop van de shad heb ik afgesneden, om hem zo mooier te laten aansluiten op de loodkop. Een stevige dreg aan een kevlar stinger in de maat 2/0 maakt de montage af. Alle knopen zijn lus-in-lus, wat gewoon de sterkste verbinding is. Kortom: stevig en robuust spul!

EINDELIJK BEET!

Terwijl ik volledig gefocust op mijn scherm aan het zoeken ben naar vis, hoor ik naast me ineens een oerkreet van Paul! Hij heeft raak geslagen op een dikke vis, en is inmiddels in een heftig gevecht verwikkeld! Snel draai ik de boel op en spoed ik me op de elektromotor naar hem toe. Dit is geen kleintje! De zware Zeck Belly Stick gaat hoepelkrom, en de vis blijft diep. Dit getouwtrek gaat zo een minuut of vijf door, zonder dat we zien wat Paul aan de haak heeft. En opeens breekt er een enorme vis door het oppervlak, en geeft een enorme slag met de staart op het water om daarna weer de diepte in te duiken, dwars door de loeihard afgestelde slip! Maar uiteindelijk verliest de vis de strijd, en de kop breekt door het wateroppervlak. We geloven onze ogen niet! Want naast de shad van Paul heeft de vis ook nog een gigantische roofpaling opgespuwd!

TIJD OM TE UPGRADEN

Na deze geweldige vangst valt er een enorme last van onze schouders. We hebben de XL-meerval waar we zo fanatiek naar op jacht maken, en ik gun het Paul van harte! Zelf eindig ik deze dag met een keiharde blank, maar dat vind ik helemaal niet erg. Het is voor mij de eerste keer dat ik op zo’n bizar hard stromend water vis, en ik moet gewoon vlieguren gaan maken om zelf ook dit soort successen te kunnen boeken. Want deze visserij lijkt in niets op wat ik in de Biesbosch doe! Het viswater is relatief ondiep (we zagen alles tussen de vier en zes meter diepte), het giert van de stroming en er ligt alleen maar grote vis! Alles wat we zagen was rond de twee meter lengte vandaag, en dit zijn vissen die het klappen van de zweep kennen! Om zo’n ‘streetwise’ vis het kunstaas precies goed te presenteren in deze heksenketel van stroming is een kunst die ik helaas nog niet goed genoeg versta. Maar Paul gelukkig wel, en dat maakt deze reportage alsnog tot een succes! Gelukkig mag ik voortaan vaker met hem op stap, en dat zal ik ook met beide handen aangrijpen! Want Paul is echt half man, half meerval, en dat zijn de mensen van wie ik graag leer! De mensen met recht van spreken. Wat ik overigens ook geleerd heb, is dat een 70 ampère accu toch echt te licht is voor dit soort werk. Die gaf er aan het begin van de middag de brui aan, en gelukkig had Paul nog een reserve-accu bij zich om de terugreis tegen de stroming in te kunnen voltooien. Ik zal dus moeten upgraden wat de accu betreft, want dit spelletje; dat wil ik nog heel vaak gaan spelen!

Dank voor de geweldige ochtend Paul!

Home