Back to Basics: simpel snoekvissen in de polder met goede vrienden!

Een strakblauwe lucht, weids uitzicht en een strakke bries: de polder in optima forma!

Al jarenlang bestaat mijn roofvisserij vooral uit het vanaf de boot, of tegenwoordig ook uit de bellyboat jagen op de grootst mogelijke rovers met allerlei hightech sonarsystemen en andere technologie. Voor mij inmiddels de normaalste zaak van de wereld, maar ooit was dat een heel ander verhaal. Toen ik immers nog bij mijn ouders in het West-Friese polderlandschap woonde, gingen we met de vriendengroep vrijwel elke zondag ‘old school’ op jacht naar snoek in de vele poldersloten in dit weidse gebied. Fast forward naar het heden is de vriendengroep nog steeds intact, en besloten we onze jeugdavonturen in de polder weer eens dunnetjes over te doen. Back to basics op de oude thuiswateren waar ik al zo’n 25 jaar geen voet meer heb gezet!

Tekst en foto’s: Johan Struwe

Wanneer ik s’ochtends vroeg op een lege A6 in de stromende regen door het deprimerende Flevolandse ‘landschap’ rij, een groene woestijn vol met lelijke windmolens, vraag ik me af of het wel goed gaat komen vandaag met het vissen. De stortregen geselt mijn voorruit, en de ruitenwissers moeten in de hoogste stand om nog enig zicht op de weg te houden. Maar wanneer ik vanuit Lelystad de Houtribdijk naar Enkhuizen op draai, breekt de bewolking ineens open, en stopt de regen als bij toverslag! De timing had niet beter gekund, want vandaag staat een dagje op de rol waar ik al een tijd naar uitkijk: samen met mijn goede vrienden Sander Muller en Richard Hoff gaan we ons weer onderdompelen in onze jeugdjaren, toen het vissen nog zo eenvoudig was! Niks geen Livescope en lithiumaccu’s, maar een spinhengel, een tasje met kunstaas en een paar stevige laarzen om de Noord-Hollandse klei te trotseren. Richard is vandaag ook jarig, en om dat te vieren houden we bij Sander thuis allereerst een uitgebreid verjaardagsontbijt!

We starten de dag met een lekker ontbijtje!

ZO HEERLIJK SIMPEL

Jarenlang spendeerden we in onze jonge jaren menig weekenddag in de omringende polders, slechts gewapend met een spinhengel en wat kunstaas. Een werkelijk super eenvoudige visserij, maar wat hebben we een lol gehad tijdens die dagen! We reden op onze fietsen en brommers, en later in de auto door dorpen als Venhuizen, Hem, Midwoud, Hauwert en Wijdenes, om daar de poldersloten te bestoken met kunstaasjes zoals de Rapala J13, de Ondex- of Mepps Lusox spinner en de Toby lepel. Ouderwetse kunstaasjes, die echter tegenwoordig weer gewoon in de handel verkrijgbaar zijn. De mannen hadden dan ook wat voorraad aangeschaft voor vandaag, waar ik kies voor een grote spinnerbait met een dubbel Colorado-blad. Door de overvloedige regenval van de afgelopen tijd staan de gemalen volop te draaien in het gebied, dus het water is behoorlijk troebel. Een beetje vibratie is dan natuurlijk nooit weg! We werken ons ontbijtje naar binnen, en gaan dan met twee auto’s vol goede moed op weg naar de eerste stek.

Rapala is weer helemaal terug onder de vleugels van VMC. De J13 was in onze jeugd al een topaasje!

En ook de Ondex-spinner is helemaal terug van weggeweest!

MINIMALISTISCH VISSEN

Ook qua vismateriaal is dit een redelijk minimalistische visserij: een eenvoudige spinhengel van zo’n 2.40-2.70 meter volstaat, met daarop een molen uit de 2500-serie, opgespoeld met 20/00 gevlochten lijn. Zelf heb ik voor vandaag een wat kortere baitcaster uit mijn visboot gepakt, maar ik merk al snel dat het met die kortere hengel toch wat lastiger is om bijvoorbeeld over rietkragen heen te vissen. Maar voor nu doen we het er maar mee. Een rugtasje met een koffertje kunstaas, een onthaakmatje en een onthaaktang completeren het geheel. Zelfs het meegenomen schepnet laat ik in de bus achter. Door de lage oevers is een handlanding overal prima mogelijk, dus een net is alleen maar extra ballast om mee te slepen. Een paar stevige laarzen zijn wél belangrijk, want het is behoorlijk zompig na al die regenval!

Een kortere baitcaster voldeed voor vandaag, maar liefst heb je toch wat meer lengte.

Ik kies een dubbelbladige spinnerbait om herrie te maken in het troebele water.

LEKKER STRUINEN IN EEN STRALEND ZONNETJE

Wanneer we bij de eerste stek arriveren staat de zon al hoog aan de hemel. Er staat een bijtende wind, maar achter de dijk staan we precies uit de wind en in de zon. Best lekker! We nemen onderling een meter of honderd afstand, en vissen de sloot zorgvuldig af. Ik gooi het stuk water waar ik sta in een waaierpatroon uit, zodat ik elke vierkante meter van de stek afvis, en verplaats dan weer een stukje verder om die procedure te herhalen. Sander en Richard doen op hun plekken hetzelfde, maar enige actie blijft vooralsnog uit. Toch staat Richard na een poosje ineens met een kromme hengel in zijn handen: een mooie snoek heeft zijn Savage Gear Roach in de kleine maat gegrepen, en brengt ons zo van de nul af! De moed zit er gelijk in, dus fanatiek vissen we verder. Het zou op deze stek echter de enige aanbeet blijken. Tijd dus om te verkassen, want er is hier water genoeg om uit te kiezen!

Op de eerste stek konden we nog een beetje windluw staan. Geen overbodige luxe met deze temperatuur!

En al snel volgt de eerste aanbeet voor Richard!

Een mooie poldersnoek bracht ons van de nul af!

EVEN EEN BAKKIE BIJ PA EN MA

Ook de volgende stek is weer een mooie boezemsloot onderaan de dijk, dus snel gaan de kunstaasjes weer te water, en meter voor meter kammen we de sloot weer af. Maar ditmaal blijft een aanbeet uit. Hier staan we echter volop in de snijdende wind, dus het vist er allemaal niet lekkerder op. Wanneer ik over het weiland heen kijk, kijk ik letterlijk tegen mijn ouderlijk huis aan. Ik stel voor de gure wind even te ontvluchten, en bij mijn ouders een kop koffie te gaan drinken. Sinds ik aan de andere kant van het land woon zie ik die ook niet zo vaak meer, dus wel zo gezellig! Uiteraard zijn pa en ma verrast wanneer we komen binnenlopen, maar al snel staat de koffie op tafel en kletsen we gezellig bij. Na een paar bakkies zijn we weer wat opgewarmd, en we nemen weer afscheid van mijn ouders om nog een poging te wagen om een visje te vangen. De dag vordert immers alweer aardig, en met slechts één snoek is de score nog aan de karige kant..

Even op de koffie bij pa en ma (foto: Ineke Struwe)

TOCH NOG VIS!

De volgende stek is een plek waar we al zoveel snoek hebben gevangen: een stelsel van sloten met in het midden een overloop, bereikbaar via een loopbruggetje. We pakken allemaal een andere sloot ditmaal, en ik kies zelf voor de sloot met de overloop erin. Worp na worp blijft onbeantwoord, maar ineens hoor ik Sander een stuk verderop schreeuwen: Vis! Ik trek snel een sprint naar hem toe, en zie hem met een flink kromme hengel in zijn handen staan, terwijl het water aan zijn voeten aan schuim wordt geslagen door een nogal kwade snoek! Deze is beslist een stuk groter dan de eerste vis, en de vis is ook behoorlijk op gewicht! Na enige tijd is de vis uitgedrild, en kan Sander deze in de kieuwgreep landen. Het blijkt een snoek van zo’n 85-90 centimeter te zijn, met een flinke pens! Die is welkom na al die loze worpen! Sander vertelt dat hij iets verderop ook al een aanbeet op zijn Ondex-spinner kreeg, dus terwijl hij zijn vis terugzet werp ik gelijk mijn spinnerbait die kant op. Maar het blijft helaas stil. Doodstil. Tijd om naar de laatste stek te gaan.

Een kwade snoek slaat het water tot schuim

Maar mag uiteindelijk toch even met Sander op de foto. Een formaat dat je helemaal niet verwacht in zo’n klein slootje!

VOOR MIJ EEN MOOI ROND GETAL

Als laatste besluiten we naar een wat groter water te rijden, hoewel ‘groot’ in de polder natuurlijk relatief is. Deze wetering is zo’n vijftien meter breed en een ruime meter diep, en juist dit zijn de wateren waar je ook wat grotere vis kunt verwachten. Met name bij de duiker onder de weg door heb ik vroeger menig mooie snoek mogen vangen, dus secuur werp ik deze uit, tot letterlijk ín de duiker aan toe. Helaas volgt er geen aanbeet, dus we worstelen ons weer door de natte klei om de rest van de sloot af te vissen. Maar ook hier blijven onze inspanningen onbeantwoord. Het is inmiddels half vier in de middag, en ik besluit mijn nederlaag als een man te accepteren en aan de terugreis te beginnen. Ik moet immers nog een uur of anderhalf terug rijden, en wil op tijd zijn voor de start van de Formule 1 die middag. De spinner heeft me een mooi rond getal aan aanbeten opgeleverd (nul), maar dat mocht de pret niet drukken. Want vandaag voelde ik weer diezelfde spanning als in mijn jonge jaren, en hoe mooi is het om dat met nog steeds dezelfde vrienden van toen te mogen beleven?

Deze doen we snel over mannen!