Witvissen op de grote rivier met hoogwater: door Cindy Horstman en Hans Wijkhuisen.
De waterstand op de rivier is altijd aan fluctuaties onderhevig. Zeker op onze grootste rivier kan dat een slok op een borrel schelen! Cindy Horstman vertelt hoe ze onder deze omstandigheden tóch witvis vangt. Lees snel verder!
De afspraak om met Hans te gaan feederen stond al een tijdje, dus dan weet je op de dag zelf nooit wat je precies gaat aantreffen. Ons strijdtoneel is immers de machtige Waal, en die kan elke verschijningsvorm aannemen in de tijd van slechts een paar uur: van lieflijke, rustig voortkabbelende en spiegelgladde rivier op windstille en droge dagen met weinig scheepvaart en afvoer tot een bulderend monster met hoge golven bij een hoge afvoer, harde wind en een bak beroepsvaart! Vandaag was een dag uit de laatste categorie.. Door de gestage regenval in het stroomgebied van de Rijn is de afvoer flink toegenomen. Zodanig zelfs dat de kribben vandaag onderwater staan. Dat is een behoorlijke uitdaging, maar Hans en ik laten ons niet stoppen! We willen die grote en beresterke Waalvissen vangen, en dat gaat ons lukken ook!
Tekst en foto’s: Cindy Horstman/Hans Wijkhuisen.
Inmiddels zijn we na al die jaren vissen op de Waal wel gewend dat deze rivier een continu veranderend strijdtoneel is, dus we kijken eigenlijk nergens meer van op, en passen ons gewoon aan aan de omstandigheden van dat moment. Vandaag hebben we te maken met hoogwater, dus dat vergt weer een hele andere aanpak dan die bij een normale waterstand. Waar de luchtdruk met 1039 hectopascal gisteren nog enorm hoog was, is deze nu naar een iets normalere 1028 hectopascal gedaald. We weten dat de vis bij een dalende luchtdruk vaak gaat azen, dus dat geeft de burger moed! Ons vaste stekje voor de grote boom is vandaag niet beschikbaar: de boom zelf staat immers al met zijn voeten in het water! We kiezen dus een hoger gelegen plek net aan de waterlijn, en installeren ons daar. Uiteraard beginnen we met het aanmaken van het voer, en dat doen we net wat anders dan anders. We willen niet dat de stroming gelijk onze voerstek leegzuigt, dus het voer mag wat zwaarder zijn. Zo creëer je een mooi stroomafwaarts geurspoor naar de stek, wat de witvis vanzelf zal opmerken en volgen.
PIEREN FOR THE WIN!
Met hoogwater op de rivier zijn pieren, in ons geval van het type Dendrobena (ook wel springers genoemd) hét geheime wapen in onze witvisserij! Waarom? Tijdens hoogwater lopen er ook stukken met gras en andere begroeiing onder water, en dat drijft de wormen die op dat moment op dat stuk in de bodem zitten naar boven. De witvis weet dat, en aast bij deze omstandigheden dus op die ondergelopen stukken gras op die vluchtende wormen die over de bodem krioelen. Je wilt dus zeker met hetzelfde aas vissen als dat waar de witvis nu op jaagt! We knippen dus wormen door het voer, maar vissen er ook mee als haakaas. Zo zit je gelijk wat meer gericht op grotere vissen, want wormen zijn duidelijk een selectief aas voor de betere formaten. Nadat we een paar korven op onze stek hebben gebracht om een basis te maken, gaan we ons storten op de onderlijnen, want ook die zijn anders dan anders.
KORT EN SIMPEL
De onderlijnen die we voor deze specifieke visserij gebruiken zijn simpel, sterk en kort. Je denkt misschien dat 17/00 mono wat aan de dikke kant is, maar op dit water is dat geen overbodige luxe. Het staat hier immers vol met allerlei obstakels: takken, stenen, prikkeldraad onder water en nog veel meer. Ook is de vis hier gewoon een stuk sterker dan op rustigere wateren, en kunnen ze ook nog eens gebruik maken van de stroming. Je moet dus echt wel wat te vertellen hebben! Het is relatief koud vandaag, en dat merken we aan de twijfelachtige aanbeetjes. Je moet echt enorm goed op je top letten, want de beweging is echt minimaal. We slaan dan ook alles mis, en korten onze onderlijnen steeds een stukje verder in totdat de aanbeten wél blijven hangen. Uiteindelijk zitten we nog maar met onderlijntjes van zo’n tien à twaalf centimeter te vissen, maar wat moet, dat moet. Als haakmaat gebruiken we relatief dikdradige haken van Gamakatsu in de maten 14 tot 16. Dit ook weer vanwege de kracht van de vissen hier. Met wormen als haakaas is dat ook niet zo’n probleem. Dat is toch een behoorlijke hap.
LEKKER ONDIEP
Qua stekkeuze dwingen de omstandigheden ons ook tot een onorthodoxe keuze: onder normale omstandigheden zouden we mooi strak tegen de stroomnaad aan vissen, maar die is er nu niet. De kribben staan immers onder water, en de stroming golft er met geweld overheen. Vaak kiezen we er nu voor om niet aan de stroomafwaartse kant van de krib te vissen, maar juist aan de kant waar de stroming tegenop loopt. Daar is een reden voor. Door de harde stroming wordt er veel organisch materiaal meegenomen, dus voedsel voor de witvis, en dat verzamelt zich nu vaak voor een groot deel onderaan de krib. Een gedekte tafel voor de witvis dus! Je snapt dat dit wel een zware korf vergt om goed op de plek te blijven. Ook vissen we veel korter dan we anders zouden doen. Hans zit op nog geen twintig meter te vissen, en ik misschien vijf tot tien meter verder. De reden hiervoor had ik eerder al genoemd: doordat het hoger gelegen grasland nu onder water staat, slaan allerlei wormen en insecten op de vlucht, en de witvis wacht ze tegen het ondiepe aan op. Onder deze omstandigheden werkt het als je denkt als een vis!
HERENLIEFDE
Nadat we weer wat korven op onze stekken hebben gebracht starten we met vissen. We spreken af dat de eerste die een vis vangt van de (gelijke) heren- al dan niet damesliefde is (Hier op Viswereld houden we het taalgebruik graag netjes 😉). Die eer valt Hans te beurt. Een mooie winde legt een forse dril op de mat, maar delft uiteindelijk het onderspit. Van de nul af, en we zien Hans komend jaar ongetwijfeld in zijn latex string op een boot tijdens de Canal Pride. Maar ook ik mag aan de bak: een prachtige kolblei zorgt voor een onverwachts felle aanbeet, en brengt ook mij van de blank af! Lekker hoor! Het is een goede motivatie, want mijn vingers vriezen er inmiddels zowat vanaf in de ijzige kou! We zorgen goed voor onszelf, en nemen een warme chocolademelk mét een scheutje rum erin. Dat hadden we even nodig om scherp te blijven vissen!
VEERTIG CENTIMETER VOORN!
De uren gaan voorbij en de visserij komt eigenlijk nooit helemaal lekker op gang vandaag. Een enkele aanbeet, wat kleinere visjes en best lange periodes van stilte: het mistige weertype van de afgelopen dagen lijkt echt een invloed op de bijtlust van de vis te hebben. Ook van de roofvissers die bij me in de winkel komen hoor ik dat ze slecht bijten momenteel. Toch slaat Hans zijn hengel weer krom op een mooie vis! ‘Winde’ hoor ik hem roepen, en aan de felle dril te zien klopt die veronderstelling ook. Maar wanneer de vis binnen schepafstand komt, zien we dat deze vangst nóg specialer is: het is een blankvoorn van de absolute buitencategorie! Snel plaats ik het net onder de vis, en we geven elkaar een high five! Wat een voorn is dit! Het meetlint geeft ruim veertig centimeter aan, en dat is bij deze soort echt wel de magische grens! De dag kan eigenlijk al niet meer stuk, maar we vissen nog even stug door. De vis is immers op de stek, dus we moeten er uithalen wat er in zit! Ineens slaat mijn top krom, en ook ik sla vast op een stevig gewicht! De zware feederhengel gaat mooi krom, en de vis probeert duidelijk de stroming te benutten om lijn te nemen. Uiteindelijk weet ik de vis toch mijn wil op te leggen, en gaat het net onder een mooie brasem van de rivier. En dat zijn hele andere brasems dan de slijmjurken van de cultuurwatertjes! Grof gebouwde, sterke vissen die echt wel een robbertje knokken op de mat leggen! We besluiten na het terugzetten van deze vis dat het mooi is geweest, en we halen de boel binnen.
DOORZETTEN LOONT WEER!
Wat was het weer een gave visdag! Toen ik op de site van Rijkswaterstaat de afvoergrafiek loodrecht omhoog zag gaan zonk de moed me echt in de schoenen, maar wat ben ik blij dat we tóch gegaan zijn! Je kunt wel thuis op de bank gaan zitten sippen, maar dat is niet de plek waar je ze gaat vangen! We hebben goed nagedacht over wat we voor de kiezen zouden krijgen, we hebben ons hele plan daarop aangepast, we hebben keuzes gemaakt en die keuzes hebben goed uitgepakt. We hebben prachtige vissen gevangen terwijl anderen thuisbleven omdat ze het niet zagen zitten, en daar zijn we trots op! Want juist in de najaars- en wintermaanden moet je gewoon doorzetten en bikkelen! Het is gewoon niet makkelijk nu, en dat scheidt de doorzetters van de mooiweervissers. Want ondanks dat het nu gewoon een knettertaaie bedoening is, is er altijd de kans dat die top ineens krom gaat, en dat een prachtige vis zich meldt. En ze zijn nu op hun topgewicht! Dit bikkelen en doorzetten, in combinatie met die woeste rivier maken deze visserij voor ons enorm speciaal! Ik kan nu al niet wachten tot onze volgende sessie, want Waal; wat ben je mooi!
