De Europese bemoeimachine draait weer op volle toeren: registratieplicht voor de sportvisser in 2026.

Je mag het straks allemaal gaan bijhouden..

Ineens zag ik het overal op de socials voorbijkomen, en als goed hengelsportjournalist is het dan tijd om goed de bronnen te checken. Ik zocht op de website van de RVO, en had het al snel gevonden: EU Uitvoeringsverordening 2025/2026 is inderdaad aanstaande, en dat gaat vanaf 10 januari 2026 grote consequenties voor ons als sportvissers hebben! Maar wat houdt deze Uitvoeringsverordening precies in, en wordt de soep werkelijk zo heet gegeten als ie wordt opgediend? Ik zette Gemini voor me aan het werk om één en ander te verduidelijken.

Tekst en foto’s: Johan Struwe/Viswereld.

Let op: voor delen van dit artikel is de hulp van kunstmatige intelligentie ingeroepen.

De lap tekst op de site van RVO was dermate lang dat ik Gemini een samenvatting van deze nieuwe regels liet maken, en die deel ik hier, mét mijn eigen gedachtes eronder. We beginnen uiteraard met de vraag wat deze Uitvoeringsrichtlijn überhaupt betekent. Daar kreeg ik dit antwoord op:

‘De invoering van EU Uitvoeringsverordening 2025/2026 op 10 januari 2026 zal een ingrijpende impact hebben op de recreatieve sportvisserij in Europa. De verordening, die tot doel heeft de duurzaamheid van visbestanden te waarborgen, introduceert een reeks nieuwe regels en beperkingen die de sportvisser direct zullen raken.

---

De Kern van de Verordening: Wat Houdt Het In?

De nieuwe verordening richt zich primair op het beperken van de vangsten en het beschermen van kwetsbare vissoorten. De belangrijkste pijlers zijn:

• Verplichte registratie en rapportage: Elke recreatieve sportvisser zal zich moeten registreren en zijn vangsten nauwkeurig moeten bijhouden en rapporteren. Dit geldt voor zowel zoetwater- als zoutwatervisserij.
• Dagelijkse vangstbeperkingen (DVB’s): Voor diverse vissoorten worden maximale aantallen en/of gewichten vastgesteld die per dag per visser mogen worden gevangen. Deze DVB’s zullen per regio en per soort variëren.
• Verbod op specifieke vismethoden: Bepaalde vismethoden die als schadelijk worden beschouwd voor visbestanden of het aquatische milieu, kunnen worden verboden of aan strenge restricties worden onderworpen.
• Minimale en maximale vangstmaten: Voor nog meer vissoorten dan voorheen worden minimummaten ingesteld, en in sommige gevallen ook maximummaten, om de voortplanting van grotere, geslachtsrijpe vissen te waarborgen.
• Gebiedsspecifieke sluitingen: Bepaalde gebieden kunnen tijdelijk of permanent worden gesloten voor recreatieve visserij om kwetsbare populaties te laten herstellen.
• Verplichte cursussen en examens: In sommige lidstaten kan het verplicht worden gesteld om een cursus te volgen en een examen af te leggen om aan te tonen dat men voldoende kennis heeft van de nieuwe regels en duurzame vispraktijken.

Deze maatregelen zijn een direct gevolg van de toenemende druk op visbestanden en de noodzaak om duurzaamheid te garanderen voor toekomstige generaties. Hoewel de intentie lovenswaardig is, zullen de gevolgen voor de individuele sportvisser aanzienlijk zijn’.

Okee. Duidelijk. We zullen dus onze vangsten móeten registreren in een of andere app, die per land zal worden gaan uitgerold. Ik ga er hier vanuit dat dat via Sportvisserij Nederland zal gaan gebeuren, die ik hierover met geen woord heb gehoord nog tot dusverre.. Daarnaast komt er een verbod op bepaalde vistuigen, maar dat is weinig nieuws. Dat hebben we immers al. Laat je immers niet snaaien tijdens het vangen van aasvisjes met een kruisnet, want je gaat juridisch voor gaas! Tot zover weinig nieuws onder de zon. Ook de invoering van maximummaten kan ik alleen maar toejuichen, en ik weet dat Sportvisserij Fryslân dat ook al heeft ingevoerd voor snoekbaars enige jaren geleden. Prima. Waar het een beetje eng wordt, zijn de laatste twee punten: gebiedsspecifieke sluitingen en verplichte cursussen en examens. Met dat laatste heb ik vele jaren geleden al kennisgemaakt. Voor het vliegvissen in Duitsland had ik een ‘Fünfjahreschein’ nodig, en daarvoor moet je letterlijk op examen. En dat dus elke vijf jaar! Dat kost tijd en geld, en lijkt me totaal onwenselijk voor de Nederlandse situatie. Met meer dan een miljoen sportvissers zal dat een enorme capaciteit vergen, en lange wachtlijsten opleveren! Ook zit ik niet te wachten op afgesloten visgebieden vanuit het verre Brussel. Hoe bepalen ze dat? Ik duik weer Gemini in om me verder te laten informeren..

Het zal je maar gebeuren: vind je ene goede karperstek, mag je er opeens niet meer vissen van Brussel..

DE GEVOLGEN VOOR DE SPORTVISSER: ADMINISTRATIEVE LAST

Gemini: ‘De nieuwe verordening zal een cultuurverandering teweegbrengen binnen de recreatieve sportvisserij. De dagen van onbeperkt vissen en het meenemen van grote hoeveelheden vis behoren tot het verleden.

Administratieve Last en Controle

De verplichte registratie en rapportage zal voor veel sportvissers een nieuwe en potentieel lastige verplichting zijn. Het bijhouden van een logboek en het periodiek indienen van vangstgegevens vraagt discipline en tijd. De vrees bestaat dat de naleving hiervan intensief gecontroleerd zal worden, met boetes als gevolg bij overtreding. Dit kan leiden tot frustratie en een afname van het visplezier. De “spontane” visser, die er op een zonnige middag even op uit trekt, zal zich plots geconfronteerd zien met een bureaucratische horde.

Beperking van Vangsten en Impact op de Sportbeleving

De dagelijkse vangstbeperkingen zijn misschien wel de meest in het oog springende verandering. Voor veel sportvissers is het vangen van een mooie vis, en deze eventueel mee naar huis nemen, een essentieel onderdeel van de beleving. Met strikte DVB’s zal dit aanzienlijk worden ingeperkt. Een visser die gewend is een maaltje vis te vangen voor het avondeten, zal zijn verwachtingen moeten bijstellen. Dit kan leiden tot teleurstelling en een verschuiving van de focus van “vangen en meenemen” naar “catch & release”. Hoewel catch & release voor veel sportvissers al de norm is, zal dit nu voor iedereen de praktijk worden, zelfs voor soorten waarvoor dat voorheen minder gebruikelijk was.

Daarnaast zullen de minimale en maximale vangstmaten de visser dwingen om nog voorzichtiger en selectiever te werk te gaan. Een vis die net onder de maat is, moet onbeschadigd worden teruggezet, wat extra handigheid en zorg vereist.

Impact op Specifieke Vismethoden en Gebieden

Het verbod op bepaalde vismethoden kan voor gespecialiseerde vissers grote gevolgen hebben. Denk aan het verbod op specifieke netten of harpoenen, of restricties op het gebruik van levend aas. Dit dwingt vissers om zich aan te passen en nieuwe technieken aan te leren, wat tijd en investeringen kan vergen.

De gebiedsspecifieke sluitingen zullen tevens de flexibiliteit van de sportvisser beperken. Het kan betekenen dat geliefde visplekken plotseling niet meer toegankelijk zijn, of dat er op bepaalde tijden van het jaar niet gevist mag worden. Dit vraagt om een gedetailleerde kennis van de lokale regels en een continue monitoring van updates.

Kosten en Toegankelijkheid

De eventuele verplichte cursussen en examens kunnen een financiële drempel opwerpen voor nieuwe sportvissers. Naast de kosten van vismateriaal en visvergunningen, komen hier nu opleidingskosten bij. Dit kan de toegankelijkheid van de sport verminderen, zeker voor jongeren die de sport willen ontdekken. Bestaande vissers zullen mogelijk hun kennis moeten opfrissen en examens moeten afleggen, wat extra tijd en inspanning kost.

---

Positieve Kanten: Een Blik op de Toekomst

Hoewel de verordening op het eerste gezicht veel beperkingen met zich meebrengt, zijn er ook positieve aspecten. De lange termijnvisie is immers het herstel van visbestanden en een gezonder aquatisch milieu.

• Meer vis in de toekomst: Op de lange termijn zullen de maatregelen hopelijk leiden tot een toename van de vispopulaties, wat uiteindelijk resulteert in betere vangsten voor de sportvisser.
• Bewustwording en duurzaamheid: De verordening dwingt sportvissers om bewuster om te gaan met de natuur en de impact van hun activiteiten. Dit draagt bij aan een bredere acceptatie van duurzame praktijken.
• Verbeterde ecologische balans: Een gezonde visstand is een indicator voor een gezond watersysteem. De verordening kan indirect bijdragen aan een betere waterkwaliteit en biodiversiteit.

---

Conclusie: Een Onvermijdelijke Evolutie

De EU Uitvoeringsverordening 2025/2026 markeert een significante verschuiving in de benadering van recreatieve sportvisserij. De dagen van een onbeperkte “vrijheid blijheid” liggen achter ons. Sportvissers zullen zich moeten aanpassen aan een nieuwe realiteit van registratie, beperking en verantwoording. Dit zal ongetwijfeld leiden tot frustratie en weerstand bij sommigen, maar het is een noodzakelijke stap om de toekomst van de sportvisserij te waarborgen.

Het is nu aan de sportvissers om deze veranderingen te omarmen en zich aan te passen aan de nieuwe regels. De sport zal niet verdwijnen, maar zal evolueren naar een duurzamere en meer verantwoorde activiteit. De ware liefhebber van de hengelsport zal zich uiteindelijk richten op de intrinsieke waarde van het buiten zijn, het geduld en de uitdaging van het vangen, ongeacht het aantal vissen dat mee naar huis wordt genomen. De visserij wordt zo nog meer een sport van respect voor de natuur en haar hulpbronnen. De tijden veranderen, en met deze verordening verandert ook de visser. Hopelijk ten goede’.

Hoe willen ze het handhaven?

ONWERKBAAR, ONHOUDBAAR, NIET TE HANDHAVEN

Ik neem de hele bovenstaande lap tekst in me op, en trek voorzichtig een paar conclusies: op zich is een maximummaat en eventueel meeneemverbod voor de Nederlandse situatie niet zo ingrijpend. Want catch & release is hier sowieso al de norm. Maar wat ik me vooral afvraag: wie gaat het allemaal handhaven? Nu al is de handhavingscapaciteit ruimschoots onder de maat om de veel minder uitgebreide regelgeving die we nu hebben te handhaven, en dat zal dus alleen nog maar véél meer gaan worden. Daarnaast wordt er ook vereist dat de vangstlocatie geregistreerd wordt. Bovenstaande meerval ving ik op een plek waar het vissen illegaal is, dus het raait zich de koekoek dat ik daar een andere draai aan zal geven in de toekomst.. Kortom: deze nieuwe regelgeving is onwerkbaar, onhoudbaar en niet te handhaven. Maar het levert wél een boel administratieve last op voor de sportvisser die alles wél volgens de regeltjes wil doen. En hoe zit het bij mezelf als visgids? Moet ik al die vangsten registreren of moeten mijn gasten dat doen. En op welk moment? Meteen of na thuiskomst? Je wilt tijdens een visdag immers juist eens níet op je telefoon zitten.. Kortom, de Brusselse luchtfietsers bemoeien zich weer eens met iets wat in de praktijk geen enkel probleem is, en de bemoeimachine draait weer overuren.

Niet te handhaven en onwerkbaar: de EU laat zich weer van diens slechtste kant zien..

Home